یکی از شایع ترین جراحت ها در ورزش شکستگی های استرسی هستند که نام های دیگر آنها شکستگی های تنشی و فشاری است.
شکستگی های استرسی ترک های کوچکی در استخوان هستند.
این شکستگی ها به علت اعمال مکرر فشار بر روی استخوانی که به اندازه کافی قوی نیست به وجود می آیند؛ به خصوص اینکه استخوان ضعیف تر از آن است که بتواند در مقابل شدت تمرین و فشار یک فعالیت مقاومت کند.
شایع ترین شکستگی های استرسی در میان دوندگان اتفاق میافتند اما شکستگی های استرسی ممکن است به علت شرایط مخصوص یک ورزش رخ دهد.
مثلا، شکستگی تنشی ستون فقرات در ناحیه لومبار در میان ژیمناستیک کاران و پرتاب کننده ها درکریکت.
شکستگی های استرسی شایع در دوندگی در پا ( استخوان ناوی یا ناوسان، استخوان های کف پا) و استخوان تیبیا ( شین اسپلینت یا درد و ورم ساق پا) رخ میدهد.
شکستگی های تنشی همچنین می توانند به علت استفاده نرمال ازاستخوانی که به علت بیماری هایی مانند پوکی استخوان ضعیف شده است به وجود آیند.
بهبود جراحتی مانند یک شکستگی استرسی می تواند سخت باشد زیرا این شکستگی ها معمولاً برای افرادی که بسیار فعال هستند و از ورزش نکردن متنفرند رخ می دهند.
شکستگی های استرسی به دو صورت رخ می دهند:
شکستگی های تنشی بیشتر در استخوان هایی از اندام تحتانی که تحت فشار وزن هستند، اتفاق می افتند.
خصوصا ورزشکاران دو میدانی، مستعد شکستگی های استرسی هستند.
اما هرکسی می تواند دچار یک شکستگی تنشی شود
برای مثال اگر در حال شروع یک برنامه تمرینی جدید هستید، اگر خیلی زود مقدار تمرین را بیش از حد زیاد کنید، ممکن است در معرض این خطر قرار بگیرید.
یک شکستگی تنشی یا استرسی یک نوع جراحت ناشی از استفاده بیش از حد است. این نوع شکستگی زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه ها خسته میشوند و نمیتوانند که شوک اضافه را جذب کنند.
در نهایت ماهیچه خسته بار تنش اضافه را به استخوان منتقل می کند که این امر موجب ایجاد ترک کوچکی به نام یک شکستگی استرسی می شود.
شکستگی های تنشی اغلب نتیجه افزایش بیش از حد سریع مقدار یا شدت یک فعالیت است.
این شکستگی ها همچنین می توانند در اثر برخورد با یک سطح ناآشنا اتفاق بیفتند (مانند دونده ای که سطحی که بر روی آن می دود را از چمن به بتن تغییر می دهد).
استفاده از لوازم نامناسب ( استفاده از کفش های خیلی سخت یا خیلی نرم) و افزایش استرس فیزیکی (بازیکنی که به طور قابل توجهی زمان بازی کردن خود را افزایش داده است)
اکثر شکستگی های استرسی یا فشاری در استخوان هایی از اندام تحتانی و پا که فشار وزن را تحمل میکنند اتفاق می افتند.
بیش از ۵۰ درصد از تمام شکستگی های فشاری در اندام تحتانی رخ می دهند. شایع ترین قسمت ها شامل موارد زیر هستند:
ورزش هایی که شامل ضربه های مکرر هنگام دویدن و فرود آمدن هستند، پتانسیل ایجاد شکستگی های فشاری را دارند و فعالیت های پرخطری در این مورد هستند.
مطالعات نشان دادهاند که ورزشکاران ورزش های تنیس، دومیدانی، ژیمناستیک و بسکتبال به میزان زیادی در معرض خطر شکستگی های استرسی هستند.
در تمام این ورزش ها فشار مکرر به پا هنگام برخورد با زمین می تواند موجب تروما شود.
بدون استراحت کافی بین زمان های تمرین یا رقابتها، یک ورزشکار در معرض خطر شکستگی استرسی قرار میگیرد.
احتمال دچار شدن به شکستگی های تنشی در میان افرادی که در فعالیت های ورزشی تکراری مانند دویدن شرکت می کنند، در تمام سنین بیشتر از سایرین است.
مطالعات نشان داده اند که به نظر می رسد زنان ورزشکار نسبت به ورزشکاران مرد بیشتر دچار شکستگی های استرسی میشوند.
این موضوع به عارضه ای با عنوان “سه گانه مشکل جدی برای زنان ورزشکار” نسبت داده می شود.
زمانی که تراکم استخوانی زن کاهش می یابد، احتمال دچار شدن او به شکستگی استرسی بیشتر می شود. اکیدا توصیه می شود که به توصیه های یک متخصص تغذیه ورزشی توجه کنید.
درد هنگام فعالیت، شایع ترین شکایتی است که در صورت وجود یک شکستگی استرسی وجود خواهد داشت.
این درد با استراحت کم نمی شود.
اهمیت زیادی دارد که در طول معاینه درمانگر فاکتورهای ریسکی که بیمار را در معرض شکستگی های استرسی قرار می دهند را بررسی کند.
عکسبرداری اشعه ایکس معمولاً برای تعیین وجود شکستگی تنشی استفاده میشود. گاهی اوقات شکستگی تنشی در عکس های معمولی اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند و تا چندین هفته پس از شروع درد خود را نشان نمیدهند.
گاهی اوقات یک اسکن توپوگرافی کامپیوتری ( CT اسکن) یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) لازم خواهد بود.
MRI دقیق ترین و حساس ترین تست در دسترس است. اسکن استخوان قسمت های گرم که می توانند نشان دهنده ی شکستگی های استرسی یا تومورها باشند را مشخص میکند.
اصلی ترین درمان استراحت است. افراد نیاز دارند که فعالیتی که موجب شکستگی استرسی شده است را برای مدتی کنار بگذارند و به مدت ۶ تا ۸ هفته فعالیت هایی را انجام دهند که دردی را برایشان ایجاد نمیکنند.
این مدتی است که اکثر شکستگی های استرسی برای بهبود نیاز دارند.
اگر فعالیتی که موجب شکستگی استرسی شده است خیلی زود از سر گرفته شود، ممکن است شکستگی های استرسی بزرگتری که بهبود آنها نیز سخت تر است ایجاد شوند.
آسیبدیدگی مجدد نیز می تواند منجر به مشکلات مزمن شود. مشکلاتی که در آن ها شکستگی استرسی ممکن است هیچگاه به خوبی بهبود پیدا نکند.
زمانی که پس از ورزش در حال استراحت هستید، بهتر است فاکتورهایی که شما را در معرض این خطر قرار می دهند مورد بررسی قرار گیرند.
به کار گیری یک رویکرد تیمی توصیه می شود.
لطفا در مورد نحوه کنترل مناسب علائم شکستگی استرسی با یک پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید. متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی دایان می توانند در تشخیص و درمان شکستگی های تنشی به شما کمک کنند.
شماره تماس های کلینیک دایان: ۰۲۱۲۲۷۶۴۵۵۵ – ۰۲۱۲۲۷۸۶۰۴۹ – ۰۹۱۲۸۳۴۰۵۳۶
برای دریافت اطلاعات بیشتر و مشاوره واطلاع از نحوه ارائه خدمات فیزیوتراپی دایان با ما تماس بگیرید