اختلال نعوظ یا ED شایع ترین مشکل جنسی ای است که مردها گزارش می کنند و بیش از ۳۰ میلیون نفر به آن مبتلا هستند.
اختلال نعوظ همان مشکل در ایجاد نعوظ و نگه داشتن آن است به گونه ای که آلت تناسلی برای انجام رابطه جنسی به قدر کافی سفت و محکم نباشد.
اگرچه برای اغلب مردان گه گاهی مشکل در نعوظ به وجود می‌آید اما اختلال نعوظی که مدام اتفاق بیفتد نرمال نبوده و باید درمان شود.
اختلال نعوظ زمانی اتفاق می‌افتد که:
- اغلب جریان خون در آلت تناسلی کم بوده یا عصب ها آسیب دیده اند.
- دلایل احساسی یا اضطراب وجود دارد.
- هشداری برای وجود بیمار ای جدی مثل مشکلات قلبی، فشار خون بالا یا دیابت و تصلب شریان باشد.
پیدا کردن دلیل اختلال نعوظ به درمان بهتر کمک خواهد کرد. به عنوان قانونی کلی آنچه برای سلامت قلب خوب باشد برای سلامت جنسی هم مفید است.
نعوظ چگونه انجام می شود؟
طی برانگیختگی جنسی، عصب ها مواد شیمیایی ای آزاد می کنند که سیر جریان خون به سمت آلت تناسلی را افزایش می دهد.
خون به داخل دو محفظه مخصوص نعوظ در آلت جریان می یابد که از جنس بافت‌های اسفنجی هستند و خالی نمی باشند.
طی نعوظ، بافت های اسفنجی ریلکس شده و خون را نگه می دارند. فشار خون موجود در محفظه ها باعث می‌شوند آلت سفت شده و نعوظ ایجاد شود.
وقتی فرد به ارگاسم می رسد سری دوم سیگنال های عصبی به آلت تناسلی می‌رسند و باعث می‌شوند بافت های ماهیچه ای داخل آلت انقباض یافته و خون دوباره به سیستم جریان خون برگشته و نعوظ از بین می رود.
وقتی فرد از نظر جنسی برانگیخته نباشد، آلت نرم و شل است. ممکن است فرد متوجه این موضوع شده باشد که سایز آلت با تغییر دمای هوا یا تغییر احساسات عوض می شود.
این مسئله کاملاً نرمال است و بازتاب دهنده تعادل در خونی است که وارد آلت شده و از آن خارج می شود.
علائم اختلال نعوظ
در اختلال نعوظ، ایجاد نعوظ و نگه داشتن اش برای انجام رابطه جنسی موفق بسیار دشوار و غیر ممکن است.
وقتی اختلال نعوظ تبدیل به مشکلی همیشگی و دردسرساز میشود، توصیه های پزشک متخصص اورولوژی می تواند مفید باشد
ED می تواند علامتی برای بیماری های دیگر مثل مشکلات قلبی و عروقی باشد.
برخی مطالعات نشان می دهند مردان دارای اختلال نعوظ ریسک بالایی برای حملات قلبی و سکته یا مشکلات جریان خون در پاها دارند.
همچنین اختلال نعوظ باعث ایجاد موارد زیر می شود:
- کاهش حرمت نفس
- افسردگی
- آزار دیدن خود فرد و شریک زندگی اش
اگر اختلال نعوظ روی سلامت فرد یا روابطش تاثیر بگذارد، باید درمان شود. هدف درمان، درست کردن این وضعیت و ارتقاء عملکرد نعوظ و افزایش کیفیت زندگی فرد است.
علل بروز اختلال نعوظ
اختلال نعوظ به دلیل برخی بیماری ها، مسائل احساسی و عاطفی و یا هر دو به وجود می آید. برخی فاکتورهای خطر ناک عبارتند از:
- سن بالای ۵۰ سال
- قند خون بالا ( دیابت )
- فشار خون بالا
- بیماری تصلب شریان
- کلسترول بالا
- سیگار
- استفاده از مواد مخدر و الکل
- اضافه وزن بالا
- عدم تحرک و ورزش
با این که اختلال نعوظ با بالا رفتن سن شایع تر می شود، کهنسالی همیشه هم باعث بروز ED نمی شود. برخی حتی تا دهه 80 زندگی خود هم از نظر جنسی کارآمد هستند.
اختلال نعوظ یکی از اولین نشانه‌های بیماری های جدی تر است. یافتن و درمان علت بروز اختلال نعوظ در قدم اول بسیار حیاتی است.
علل فیزیکی اختلال نعوظ
اختلال نعوظ زمانی رخ می دهد که:
جریان خون کافی در آلت تناسلی وجود ندارد.
بسیاری از بیماری‌ها باعث کاهش جریان خون در آلت می شوند مثل بیماری های قلبی، دیابت، سیگار کشیدن و شریان های سفت شده.
آلت تناسلی نمی تواند خون را در طول نعوظ نگه دارد.
اگر خون در آلت نماند، فرد نمی تواند نعوظ داشته باشد و این موضوع در هر سنی هم اتفاق می افتد.
سیگنال های عصبی از طرف مغز یا ستون فقرات به آلت تناسلی نمی‌رسند.
برخی بیماری ها ، آسیب دیدگی ها یا جراحی ها در لگن باعث آسیب رساندن به آلت می شوند.
دیابت سبب بیماری رگ های کوچک یا آسیب به عصب های آلت میشود.
درمان سرطان هایی که نزدیک کف لگن هستند روی عملکرد آلت تناسلی اثر می گذارند.
عمل جراحی و رادیوتراپی سرطان قسمت پایین شکم یا لگن، درمان سرطان های پروستات، روده بزرگ یا مثانه باعث اختلال نعوظ می شود.
داروهای استفاده شده برای درمان سایر بیماری ها سبب ایجاد تاثیرات منفی روی نعوظ شده و بیماران باید درباره عوارض داروها با پزشک صحبت کنند.
دلایل احساسی بروز اختلال نعوظ
رابطه جنسی نرمال نیازمند همکاری مشترک ذهن و بدن است. مشکلات احساسی یا ارتباطی باعث بروز اختلال نعوظ یا بدتر شدن آن می شوند.
برخی مشکلات احساسی که اختلال نعوظ به وجود می‌آورد این ها هستند:
- افسردگی
- اضطراب
- تشنج در رابطه
- استرس در خانه یا محل کار
- استرس حاصل از مشاجرات اجتماعی فرهنگی یا مذهبی
- نگرانی درباره عملکرد جنسی
تشخیص علت اختلال نعوظ
یافتن علت اختلال نعوظ به گزینه های درمانی بیش تر کمک می کند. تشخیص اختلال نعوظ ابتدا با سوال‌هایی که پزشک درباره سلامت قلب و عروق و مشکل نعوظ می‌پرسد شروع می شود.
همچنین پزشک معاینات فیزیکی و آزمایشات پزشکی هم انجام داده و ارجاع به اورولوژیست را مد نظر قرار می‌دهد.
سلامت و پیشینه اختلال نعوظ
پزشک درباره تاریخچه پزشکی و سبک زندگی سوال هایی مطرح می کند. ارائه تمامی داروهای مصرفی، این که سیگار می کشید یا خیر و چه مقدار الکل استفاده می کنید، اهمیت زیادی دارد.
پزشک درباره عوامل استرس زایی که اخیراً وجود داشته هم پرس و جو می کند.
پزشک چه سوالاتی می پرسد؟
- چه داروهای نسخه دار و بدون نسخه ای استفاده می کنید؟
- آیا به صورت تفریحی مواد مخدر مصرف می کنید؟
- آیا سیگار می کشید؟
- هر چند وقت یک بار الکل می نوشید؟
- آیا در ناحیه لگن جراحی یا پرتودرمانی داشته اید؟
- آیا در دفع ادرار مشکل دارید؟
- چه بیماری دیگری دارید؟ ( درمان شده یا نشده)
سوال درباره اختلال نعوظ
پزشک با دانستن تاریخچه اختلال نعوظ شما می تواند بفهمد آیا این مشکل به علت نیاز های جنسی، عملکرد نعوظ، انزال یا ارگاسم است یا خیر.
برخی از این سوالها به نظر خصوصی و بعضاً خجالت آور اند اما به خاطر داشته باشید که پزشک فردی کاملاً حرفه ای است و پاسخ های صادقانه شما به او در یافتن بهترین درمان کمک کننده خواهد بود.
سوال ها از این قرارند:
- چه مدت است این علائم را دارید؟ آیا در طول زمان به وجود آمده یا به یکباره؟
- آیا در طول شب یا صبح با نعوظ از خواب بیدار می شوید؟
- اگر نعوظ دارید، چقدر سفت و محکم است؟ آیا دخول صورت میگیرد؟
- آیا نعوظ در شرایط مختلف متفاوت است؟ مثلاً در طول تحریک با دهان یا حین خود ارضایی؟
- آیا در نیاز جنسی و تحریک شدن هم مشکل دارید؟
- آیا در انزال و ارگاسم هم مشکل دارید؟
- این مشکل چقدر لذت جنسی ای که از رابطه می برید تغییر داده است؟
- آیا نعوظ دردناک دارید یا در آلت تناسلی احساس برجستگی و چیزی غده مانند دارید و یا اینکه آلت انحنا پیدا کرده؟
همه این نشانه هایی از بیماری پیرونی است که درمان پذیر بوده اما نیاز به بررسی های دقیق تر اورولوژیست دارد.
سوال درباره احساسات و استرس
پزشک احتمالاً سوالاتی درباره افسردگی یا اضطراب بپرسد و از مشکلاتی که در رابطه با روابط عاطفی خود با شریکتان دارید سوال های مطرح خواهد کرد.
بعضی اوقات از شریک جنسی هم درخواست می شود به مطب آمده تا به سوال ها پاسخ دهد.
- آیا اغلب تحت فشار و استرس شدیدی هستید یا چیزی اخیراً شما را ناراحت کرده است؟
- اضطراب افسردگی یا سایر بیماری‌های روانی داشته اید؟
- آیا دارویی برای بیماری های روانی خود استفاده می کنید؟
- چقدر از زندگی جنسی تان احساس رضایت می کنید؟ اخیراً تغییر رخ داده است؟
- رابطه تان با شریک جنسی تان چطور است؟ اخیراً تغییری به وجود آمده است؟
بررسی فیزیکی
معاینه ای روی دستگاه تناسلی ( آلت تناسلی و بیضه ها ) انجام می شود تا نعوظ بررسی شود. بر پایه سن و عوامل پرخطر معاینه ممکن است روی قلب و سیستم گردش خون و فشار خون هم تمرکز کند.
احتمالاً بر پایه تاریخچه پزشکی خانوادگی تان بررسی پروستات هم انجام شود. این معاینات دردناک نیستند و اغلب بیماران به انجام این معاینات قبل از شروع درمان نیاز پیدا نخواهند کرد.
آزمایش ها
پزشک آزمایش خون و ادرار تجویز کرده تا از وجود احتمالی هر بیماری ای که باعث اختلال نعوظ شده باخبر شود.
سایر تست ها
احتمالاً پرسشنامه ای توسط پزشک آماده میشود تا توانایی فرد برای شروع و نگهداری نعوظ و ارزیابی رضایت از رابطه جنسی و کمک به شناخت هرگونه مشکل در ارگاسم بررسی شود.
تست های پیشرفته
برای برخی از افرادی که اختلال نعوظ دارند، تست های تخصصی نیاز است تا بعد از شکست یک درمان دوباره فرد مورد ارزیابی قرار بگیرد.
تست هایی مثل:
- عملکرد خون برای چک کردن تستوسترون و سایر هورمون های مردانه
- عملکرد خون برای ارزیابی قند خون ( دیابت )
- سونوگرافی داپلر برای چک کردن جریان خون
- تزریق در آلت برای ایجاد نعوظ
- عکس رادیولوژی از لگن، MRI یا سی تی اسکن که به ندرت نیاز می شوند مگر اینکه سابقه تروما یا سرطان وجود داشته باشد.
- تومور شبانه آلت ( NPT )
بیشتر بخوانید: درمان بی اختیاری ادرار با فیزیوتراپی
درمان
درمان اختلال نعوظ با مراقبت از سلامت قلب و عروق شروع می شود. پزشک احتمالاً عوامل پرخطر را که می‌توانند تغییر پیدا کنند مشخص می کند.
احتمالاً از بیمار خواسته میشود برخی عادات خاص غذایی را کنار بگذارد و سیگار، مواد مخدر یا الکل را ترک کرده و ورزش کند.
همچنین جایگزینی برای داروهایی که مصرف می کنید تجویز می شود ( هیچ وقت قبل از صحبت با پزشک داروهای تجویزی قبلی را ترک یا قطع نکنید ).
پزشک ممکن است از فرد بخواهد بیماری های روحی و احساسی اش را درمان کند چرا که مشاجرات با شریک جنسی، استرس، افسردگی و اضطراب از دلایل بروز اختلال نعوظ هستند.
درمان اختلال نعوظ
درمان های غیر تهاجمی اغلب اولین گزینه هستند. شناخته شده ترین درمان های اختلال نعوظ به خوبی کارایی دارند و ایمن هستند.
باید درباره عوارض همه گزینه های درمانی هم با پزشک مشورت کرد.
- داروهای خوراکی یا قرص هایی که به عنوان بازدارنده های فسفودی استراز نوع ۵ شناخته می شوند اغلب در آمریکا تجویز می‌شوند. ( ویاگرا، سیالیس، لویترا، استندرا )
- تستوسترون تراپی ( وقتی تستوسترون پایین در آزمایش خون نشان داده شده باشد )
- تزریق به آلت تناسلی
- داروهایی برای داخل مجرای ادرار ( آلپروستادیل )
- دستگاه وکیوم
- ایمپلنت آلت
- جراحی آلت آسیب دیده برای مردان جوانی که سابقه ترومای شدید لگن دارند. جراحی رگ های آلت تناسلی برای مردان مسن تر که رگهای سفت تری دارند پیشنهاد نمی‌شود.
داروهای خوراکی ( بازدارنده‌های PED5)
داروهایی که به عنوان بازدارنده‌های PED5 شناخته می‌شوند باعث افزایش جریان خون در آلت تناسلی می شوند.
این ها تنها کنشگر هایی هستند که در آمریکا توسط سازمان غذا و دارو مورد تایید قرار گرفته اند یعنی:
- ویاگرا( سیلدنافیل، سیترات )
- لویترا ( واردنافیل اچ.سی.آی )
- سیالیس ( تادالافیل )
- استندرا ( اوانافیل )
نکته: به دلیل عوارض جانبی به هیچ عنوان این داروها را بدون مشورت پزشک مصرف نکنید.
برای حصول بهترین نتایج، مردانی که اختلال نعوظ دارند باید این قرص ها را یک تا دو ساعت قبل از رابطه بخورند.
این داروها نیازمند عملکرد طبیعی سیستم عصبی آلت هستند. بازدارنده های PED5 سبب جریان یافتن خون در آلت می شوند.
از هر ده مرد هفت نفر از آنها عملکرد خوبی با این دارو ها نشان می دهند و نعوظ کاملی پیدا می کنند. پاسخ های دارویی مناسب در بیماران دارای دیابت و سرطان بسیار کم خواهد بود.
اگر برای قلب خود از داروهای نیترات دار استفاده می کنید نباید از هیچ کدام از داروهایی که ذکر شد استفاده شود.
اغلب، عوارض بازدارنده‌های PED5 کم است اما شایع ترین عوارض این ها هستند:
- سردرد
- کیپ شدن بینی
- گر گرفتن صورت
- درد عضلات
- سوءهاضمه
در موارد نادر، ویاگرا سبب ایجاد دیدی متمایل به آبی و سبز می شود که مدت کوتاهی ادامه پیدا می کند.
در موارد نادر، سلیاس باعث کمردرد یا درد عضلات می شود.
در اکثر موارد، عوارض مرتبط با بازدارنده‌های PED5 روی سایر بافت های بدن نشان می دهد این بافت ها در حال انجام کار برای افزایش جریان خون در آلت تناسلی و تاثیر روی بافت های رگی بدن هستند.
هیچ عارضه آلرژیکی گزارش نشده است.
تستوسترون تراپی
در موارد نادر، وقتی میل کم جنسی و سطح پایین تستوسترون در خون از علل بروز اختلال نعوظ هستند، تستوسترون تراپی باعث فیکس شدن نعوظ نرمال میشود و به تاثیر داروهای ED کمک می کند.
دستگاه وکیوم
دستگاه وکیوم جهت ایجاد نعوظ، در واقع لوله ای پلاستیکی است که دور تا دور آلت تناسلی قرار میگیرد و پمپی در طرف دیگر لوله وجود دارد که با چندین بار فشار دادن، در اطراف بافت قابل نعوظ خلا ایجاد شده و نعوظ به وجود می آید.
حلقه ای کشسان در انتهای آلت قرار می گیرد تا حالت نعوظ حفظ شده و حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد.
با آموزش درست، از هر ۱۰۰ مورد ۷۵ نفر از این طریق به نعوظ می رسند.
درمان از طریق تزریق به مجرا
اگر داروهای خوراکی موثر نباشند، داروی آلپروستادیل برای درمان نعوظ استفاده می شود. این دارو به دو شکل موجود است: تزریق درون آلتی یا از طریق مجرای ادرار
تزریق به آلت
الپرواستادیل به یک طرف آلت تناسلی تزریق میشود. اولین تزریق بهتر است در مطب دکتر اورولوژیست انجام شود. آموزش خود تزریقی هم توسط پزشک صورت می گیرد.
با این درمان درصد موفقیت ایجاد نعوظ سخت برای داشتن رابطه جنسی موفقیت‌آمیز بیش از ۸۵ درصد است. اکثر آن هایی که به PED5 خوراکی پاسخ نمی دهند، این روش هم روی آن ها کارایی ندارد.
خود تزریقی ممکن است به عنوان ترکیبی با دو داروی دیگر جوابگو باشد.
این ترکیب که ” ترکیب دو تایی” یا “ترکیب سه گانه” نامیده می شود قوی تر از آلپروستادیل به تنهایی است و درمانی استاندارد برای اختلال نعوظ می باشد.
ترکیبات این دارو از طرف FDA تایید شده است و میزان هر داروی استفاده شده بر پایه شدت اختلال عوض می شود.
پزشک آموزش می‌دهد که چگونه تزریق انجام شده و چه دوزی استفاده شود و اگر نیاز بود دوز چقدر افزایش پیدا کند.
این درمان اغلب نتیجه ای قابل اطمینان ایجاد می‌کند که بعد از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به وجود می‌آید چون نعوظ ایجاد شده از این طریق توسط عصب های آلت تناسلی تنظیم نمی‌شود، حتی اگر بعد از ارگاسم هم نعوظ داشتید تعجب نکنید.
شایع‌ترین عارضه این روش درمانی نعوظ طولانی مدت است. نعوظ طولانی ( بیش از یک ساعت) می تواند با تزریقی دیگر ( به عنوان علاج مشکل) در مطب درست شود.
آن هایی که نعوظ طولانی بیشتر از ۲ تا ۴ ساعت دارند باید با اورژانس تماس بگیرند. پریاپیسم به نعوظ بسیار طولانی می گویند که بیش از ۴ ساعت به طول می‌انجامد و بسیار دردناک است.
از بین نبردن این عارضه سبب آسیب دائم آلت و نعوظ غیر قابل درمان می شود.
درمان داخل مجرایی ( IU )
برای IU تراپی دوز کمی از داروی آلپروستادیل داخل مجرای ادرار قرار می گیرد.
استفاده از این دارو به این طریق بدان معناست که دیگر مجبور نیستید تزریق را انجام دهید و متاسفانه تاثیری به خوبی روش درمان قبلی ندارد.
دریافت آلپروستادیل هم باید ابتدا در مطب انجام شود. شایع ترین عارضه این روش حس سوزش در آلت تناسلی است. اگر نعوظ بیش از ۴ ساعت طول کشید باید با اورژانس تماس گرفت.
درمان اختلال نعوظ با جراحی
مهم ترین جراحی برای اختلال نعوظ همان ایمپلنت آلت تناسلی است. چون جراحی عروق آلت تناسلی برای کهنسالان پیشنهاد نمی شود، از ایمپلنت آلت برای این بیماران استفاده میشود.
اگرچه این عمل جراحی ریسک هایی دارد اما بیشترین درصد موفقیت و رضایت در میان سایر درمان های اختلال نعوظ را به خود اختصاص داده است.
ایمپلنت آلت تناسلی در واقع وسیله ای است که کاملاً داخل بدن قرار می گیرد و باعث سفت شدن آلت می شود. دو نوع ایمپلنت داریم:
ایمپلنت نیمه سخت یا قابل انعطاف
ساده ترین نوع ایمپلنت از دو میله قابل انعطاف سیلیکونی تشکیل شده است. این میله های سیلیکونی به آلت حالت سفت و سختی داده که برای رابطه جنسی مورد نیاز است.
ایمپلنت به پایین خم می شود تا برای ادرار و با خم کردن به بالا برای رابطه جنسی آماده می شود.
ایمپلنت قابل باد کردن
با این ایمپلنت لوله های استوانه ای حاوی مایع در طول آلت تناسلی قرار می گیرند. این لوله ها به پمپی که داخل کیسه بیضه قرار گرفته وصل می‌شوند.
وقتی پمپ درگیر می شود فشار موجود در لوله ها آلت تناسلی را باد کرده و آن را سفت می کند. ایمپلنت‌های قابل باد کردن باعث ایجاد نعوظی نرمال می شوند و به شریک جنسی حسی نرمال می دهند.
احتمالاً جراح توصیه به استفاده از لوبریکانت کند. با این ایمپلنت فرد قادر است سفت و محکم شدن آلت را کنترل کند.
ایمپلنت باعث می شود زوج بسیار به هم نزدیک تر شده و هیچ تغییری در احساس و ارگاسم فرد به وجود نمی‌آید.
عمل چگونه است؟
ایمپلنت آلت تناسلی اغلب تحت بیهوشی کامل انجام می شود. اگر بیمار دارای عفونت ادراری باشد این جراحی باید به تاخیر بیفتد تا زمانی که عفونت برطرف شود.
اگر فرد رقیق کننده خون استفاده می کند باید ابتدا با پزشک مشورت کند. اغلب یک برش کوچک انجام میشود.
این برش بالای آلت تناسلی یعنی محل تلاقی با شکم یا پایین و جایی که آلت به کیسه بیضه می رسد ایجاد میشود.
هیچ بافتی برداشته نمی‌شود و خون ریزی کمی رخ می دهد. بیمار هم همان روز به خانه می‌رود یا شب را در بیمارستان می ماند.
زمان بهبود بعد از ایمپلنت آلت
- اکثرا احساس درد خواهند داشت و با داروهای مسکن وضعیت بهتری طی دو هفته پیدا خواهند کرد. بعد از هفته اول داروهای بدون نسخه مثل استامینوفن و ایبوپروفن جایگزین خوبی برای مسکن های دارای کدئین هستند.
- ناراحتی، کبودی و ورم بعد از جراحی چند هفته ای طول می کشد.
- طی ماه اول فعالیت های فیزیکی باید به حداقل برسند. پزشک زمان شروع و چگونگی انجام فعالیت‌ها را خواهد گفت.
- ۸ هفته بعد از ایمپلنت رابطه جنسی برقرار می شود اما اگر هنوز ورم و درد وجود دارد استفاده از ایمپلنت به تاخیر می افتد. پزشک یا جراح در مطب درباره چگونگی درمان توضیح خواهد داد.
اگر بعد از عمل عفونتی به وجود آمد ایمپلنت برداشته می شود.
این وسیله ها کاملاً قابل اعتماد هستند اما در صورتی که اشکالی به وجود بیاید بخشی از آن یا کلا تعویض می شود. اگر پروتز آلت برداشته شود سایر درمانهای غیر جراحی هم دیگر کارآیی نخواهند داشت.
آزمایش های بالینی
درمان های مختلفی برای درمان EDتحت بررسی هستند.
- درمان با شوک موجی خارج از بدن ( ESWT ) – شوک با امواج شدت پایین که هدفش فیکس کردن بافت های قابل نفوذ و کمک به ایجاد نعوظ طبیعی است .
- تزریق داخل سلول بنیادی – برای رشد دوباره بافت حفره دار
- تزریق درون مغزی پلاکت با پلاسمای غنی ( APRP ) – برای کمک به رشد بافت حفره دار
این روش‌های درمانی توسط FDA هنوز تایید نشده اند اما طی تحقیقات و آزمون های پزشکی پیشنهاد می شوند.
بیمارانی که علاقمند به امتحان هستند باید به غیر از پرس و جو درباره هزینه ها از ریسک ها و مزایای هر کدام از روش ها باخبر شوند.
مکمل های مفید برای درمان اختلال نعوظ
مکمل ها بسیار محبوب هستند و اغلب از داروهای تجویزی ارزان تر تمام می شوند. با این وجود کارایی مکمل ها برای درمان اختلال نعوظ هنوز مشخص نشده است.
بیماران باید بدانند که در ترکیب بسیاری از داروهای بدون نسخه بازدارنده‌های PED5 وجود دارد.
میزان ویاگرا، سیالیس، لویترا یا استندرا که در این مکمل ها وجود دارد، تحت ارزیابی کنترل کیفیت قرار نگرفته و از دارویی به داروی دیگر متفاوت است.
بعد از درمان اختلال نعوظ
تمامی درمان هایی برای اختلال نعوظ گفته شد، (غیر از ایمپلنت ) برای رابطه جنسی مورد نیاز هستند. این درمان ها کمک می کنند علائم از بین بروند اما مشکلات پنهانی را حل نمی کنند.
اگر درمان های پزشکی به خوبی کار نکردند:
- تغییر دوز داروها طبق تجویز پزشک
- بررسی دوباره دستورالعمل ها
- در نظر گرفتن روش دیگر مثل مشاوره، زوج درمانی و سکس تراپی، وکیوم یا ایمپلنت آلت همگی جایگزین‌های خوبی هستند. پس از تسلیم نشوید.
سوالات متداول
ا1) چگونه بفهمیم اختلال نعوظ من فیزیکی است و ذهنی نیست؟ فهمیدن این قضیه سخت است.
پزشکان متوجه شده اند که اکثر مرد ها، بیماری پنهان دیگری دارند که عامل بروز اختلال نعوظ شده است. برای اکثر بیماران هم عامل فیزیکی و هم روانی منجر به اختلال نعوظ می شود.
ثابت کردن این موضوع که وضعیت روانی هیچ دخالتی در ED ندارد غیر ممکن است.
اگر برای ایجاد نعوظ نگران باشم ممکن است شرایط بدتر شود؟ بدون مغز هیچ اتفاقی در بدن نمی افتد.
نگرانی درباره توانایی هایتان برای حصول نعوظ کار را سخت تر می کند. نام این مشکل اضطراب انجام کار است و با آموزش و درمان حل می شود.
آیا می توانم گزینه های درمانی را ترکیب کنم؟ اغلب انجام شدنی است ولی حتما باید با پزشک مشورت شود. نعوظ طولانی که توسط این دارو ها ایجاد می شود خطرناک است.
اوضاع من خوب بود تا زمانی که داروی جدیدی شروع کردم. چه کنم؟ هیچ وقت بدون مشورت با پزشک دارو های خود را عوض نکنید.
دارو های بسیاری هستند که باعث اختلال نعوظ می شوند اما نمی شود آن ها را تغییر داد یا قطع کرد چون برای بدن بسیار مهم و سودمند هستند.
اگر مطمئن اید که دارویی خاص باعث ایجاد اختلال نعوظ شده از پزشک خود بخواهید آن را عوض کند.
چه سوال هایی از پزشک بپرسیم؟
- اختلال نعوظ چیست؟
- چه عواملی باعث ایجاد اختلال نعوظ می شوند؟ قابل پیشگیری است؟
- آیا باید با متخصص اورولوژی مشورت کنم؟
- چه آزمایش هایی برای پیدا کردن علت ED پیشنهاد می کنید؟ چرا؟
- می توانید سلامت قلب و خون من را چک کنید؟
- آیا تغییر خاصی در سبک زندگی ام می توانم بدهم تا علائم کاهش یابند؟
- چه درمان هایی در دسترس هستند؟
- برای من چه درمانی پیشنهاد می دهید؟ چرا؟
- مزایا و معایب هر کدام از درمان هایی که پیشنهاد کردید چیست؟
- چه عوارضی دارند؟
- چه اتفاقی می افتد اگر اولین راه درمانی کمک کننده نبود؟
