درمان مشکلات اسکلتی و کیفوز (انحراف ستون فقرات) با فیزیوتراپی، دارو و جراحی

بنر تماس با فیزیوتراپی دایان

بد شکلی یا دفرمیتی ستون فقرات غیر نرمال بودن انحنای ستون فقرات است.

اسکولیوز و کیفوز در بزرگسالان می توانند به دلیل فرسودگی های مرتبط با سن، پارگی عضلات کمر و یا به علت عوارض جانبی جراحی های گذشته ایجاد شوند.

درد بدن و فیزیوتراپی

از درد و کوفتگی بدن خسته شدی؟
تماس بگیر و وقت معاینه یا فیزیوتراپی تنظیم کن!

دفرمیتی های متوسط زمانی اتفاق می افتند که مفاصل بین مهره‌ای پشتی یا فاست (facet) و دیسک ها به مرور زمان تخریب شوند و دیگر نتوانند ستون فقرات را طوری حمایت کنند که در وضعیت غیرنرمالی قرار نگیرد.

درد در اثر فشار آمدن بر مفاصل و تحت فشار قرار گرفتن اعصاب (pinched nerve) ایجاد می شود و نه به دلیل غیر نرمال بودن انحنای ستون فقرات.

درمان این مشکل می تواند شامل مصرف داروها، درمان فیزیکی، تزریقات یا جراحی باشد.

آناتومی ستون فقرات

ستون فقرات ستونی از 24 استخوان به نام مهره تشکیل شده است.

این استخوان ها قابلیت این را دارند که حرکت داده شوند و با رباط ها به یکدیگر وصل شده اند.

آنها با دیسک هایی از هم جدا شده اند که نقش جذب کننده شوک را دارند و به ستون فقرات انعظاف پذیری می دهند. هر مهره سه مفصل پیچیده دارد، یکی با دیسک بزرگ در جلو و دو مفصل فاست در عقب.

این طراحی قوی و سه گانه استخوان ها را به هم متصل و هم تراز نگه می دارد، یکی بر روی دیگری، و از طرف دیگر به ستون فقرات امکان خم شدن و چرخیدن می دهد.

اگر از جلو به ستون فقرات نگاه کنیم کاملا راست است اما از کنار سه انحنا دارد. این انحنا ها شوک ناشی از قدم برداشتن را جذب می کنند و سر را به طور طبیعی بر روی هیپ قرار می دهد.

جهت قوس های نرمال ستون فقرات در گردن یا ناحیه وابسته به گردن، در انحنایی که کاوپُشتی یا لوردوز (Lordosis) نامیده می شود، کمی به سمت داخل و به سمت فک است.

جهت قوس های ستون فقرات در ناحیه سینه کمی به سمت بیرون است (kyphosis) و دوباره در ناحیه لومبار (Lordosis) یا پایین کمر به سمت داخل می چرخند.

دفرمیتی ستون فقرات چیست؟

هم ترازی ستون فقرات و انحناها می تواند به طرق مختلفی به هم بخورد.

دفرمیتی ستون فقرات می تواند در نتیجه اختلال مادرزادی، رشد کودک، سالخوردگی، جراحت یا جراحی سابق ستون فقرات.

معمول ترین نوع دفرمیتی ستون فقرات در بزرگسالان اسکولیوز دژنراتیو است.

اسکولیوز: اسکولیوز یک انحنای از این سو به آن سو در ستون فقرات است که ممکن است زمانی در بزرگسالان ایجاد شود که مفاصل فاست آنها شروع به تخریب شدن کنند.

مفاصل فاست به ستون فقرات انعطاف پذیری می دهند و آن را قادر می کنند که بچرخد، کشیده شود و یا بر روی نیمکت خم شود.

وقتی این مفاصل خراب شوند، استخوان های ستون فقرات ممکن است کج شوند و شروع به چرخیدن به یک سمت کنند.

گوژپُشتی  یا کیفوز(kyphosis): کیفوز یک خمیدگی غیر عادی به سمت جلو در ستون فقرات است (انحنای بیش از 50 درجه).

کیفوز در ناحیه بالای کمر معمولا به دلیل شکستگی های ناشی از پوکی استخوان ایجاد می شود.

این مشکل می تواند در پایین کمر نیز اتفاق بیفتد. کیفوز عملکرد ستون فقرات را محدود می کند و دلیل یکی از شکایت های رایج در میام سالمندان است که : ” نمی توانم  راست بایستم.”

یک سناریوی معمول دیگر این است که بیمار در گذشته یک یا چند عمل جراحی ستون فقرات داشته است.

احتمال دارد که این بیماران دچار عارضه ای شوند که “سندرم کمر صاف” نامیده می شود که به این معنی است که آنها بخشی از لوردوز (انحنای به سمت داخل) طبیعی ستون فقرات شان را از دست داده اند.

بیماری که قبلا یک عمل فیوژن کمر داشته است ممکن است دچار یک کیفوز جانکشنال شود.

در این شرایط ستون فقرات، درست در ناحیه بالای فیوژن ضعیف می شود و موجب می شود که بدن بیمار به سمت جلو خم شود.

کاوپشتی یا لوردوز: که همچنین swayback یا تاب خوردن به عقب نامیده می شود، مشکلی است که در آن ستون فقرات در پایین کمر به طور قابل ملاحظه ای به سمت داخل انحنا پیدا می کند و باعث می شود که در ظاهر بدن بیمار متمایل به عقب باشد.

دلایل دفرمیتی ستون فقرات

همانظور که سن تان بالا تر می رود، استخوان های شما دچار تغییرات دژنراتیو می شوند که بخشی از روند طبیعی بالا رفتن سن است.

وقتی مفاصل خراب می شوند ممکن است آرتروز به وجود آید و ستون فقرات ممکن است به یک سمت کج شود.

مشکلات دیگری که ممکن است موجب از بین رفتن و تخریب شوند شامل موارد زیر هستند:

  • آرتروز دیسک های در حال تخریب و سندرم مفصل فاست (آرتروز مفاصل بین مهره ای) که منجر به از بین رفتن هم ترازی نرمال مهره ها می شوند.
  • پوکی استخوان (از بین رفتن تراکم استخوانی) و شکستگی های مهره ها در اثر فشردگی.
  • جراحی ستون فقرات در گذشته. گذشت زمان پس از یک جراحی ستون فقرات یکی از دلایل اصلی برای دفرمیتی ستون فقرات است.
  • ترکیب سالخوردگی مفاصل و شکستگی ها در سطح بالای فیوژن قبلی، می تواند موجب تغییر شکل و دفرمیتی قابل توجهی شود. برداشتن قسمت هایی از ستون فقرات می تواند در نهایت مشکلاتی را ایجاد کند. این کار ممکن است در کوتاه مدت درد را کاهش دهد یا از بین ببرد اما ممکن است به دلیل عدم ثبات ستون فقرات علائم دوباره در آینده ظاهر شوند.

علائم دفرمیتی ستون فقرات

اسکولیوز تنها یک بیماری نیست و با دامنه ای از مشکلات همراه است؛ از خفیف گرفته تا متوسط و شدید.

علائم شامل درد و سفتی در ناحیه میانی تا پایینی کمر و بی حسی یا ضعف در ران ها و ساق ها یا پاها است.

این طور نیست که تمام بزرگسالانی که اسکولیوز دژنراتیو دارند احساس درد داشته باشند.

اگر دردی وجود داشته باشد معمولا دلیل آن تحت فشار قرار گرفتن یک عصب است و نه انحنای ستون فقرات.

در موارد شدید تر اسکولیوز می تواند موجب ایجاد درد تیزی در ران ها و ساق ها (درد سیاتیک)، ناتوانی در راست ایستادن و عدم توانایی برای راه رفتن در مسافت های غیر کوتاه شود.

علائم شدید و پیشرونده  اسکولیوز شبیه علائم stenosis (تنگ شدگی غیرعادی در رگ‌های خونی یا ارگان‌های مجرایی) است با این تفاوت که در اسکولیوز عدم تعادل ستون فقرات قابل مشاهده است.

این عدم تعادل می تواند منجر به کشیدگی هیپ و زانو ها، ناتوانی در راه رفتن  در یک مسیر مستقیم  و زمین خوردن شود. بیمارانی که کیفوز دارند نمی توانند راست بایستند.

به دلیل قوز کردن هنگام راه رفتن، ممکن است سریع خسته شوند و صحبت کردن با دیگران و حفظ تماس چشمی برایشان سخت باشد.

همچنین ممکن است برایشان سخت باشد که صاف به پشت دراز بکشند.

تشخیص دفرمیتی ستون فقرات

آزمایش های تشخیصی شامل معاینات فیزیکی، عکس برداری اشعه ایکس، سی تی اسکن یا میلوگرام (myelogram) است.

اشعه ایکس عکس هایی را از استخوان های ستون فقرات ایجاد می کند و نشان می دهد که آیا هیچ کدام از آنها بیش از حد به هم نزدیک هستند یا نه و یا اینکه آیا تغییرات ناشی ازآرتروز، خارهای استخوانی، شکستگی ها یا سُرخوردگی مهره  وجود دارد یا نه.

از فلکسیون های مخصوص و اشعه ایکس اکتنشن برای اندازه گیری میزان ناهمترازی استخوان ها و زیاد بودن انحناها استفاده می شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یک آزمایش غیر تهاجمی است که در آن از پرتو های ایکس و یک کامپیوتر برای ایجاد عکس های دو بعدی از ستون فقرات استفاده می شود.

این آزمایش ممکن است همراه با تزریق رنگ (عامل کنتراست) در جریان خون باشد یا نباشد.

این آزمایش برای مشاهده تغییرات در ساختارهای استخوانی مفید است.

اسکن تصویر برداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یک آزمایش تصویر برداری غیر تهاجمی است که در آن برای ایجاد یک دید جزئی از بافت های نرم ستون فقرات از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی استفاده می شود.

برخلاف یک عکس اشعه ایکس، در این عکس ها اعصاب و دیسک ها به طور واضح قابل مشاهده هستند.

اجرای این آزمایش ممکن است همراه با تزریق رنگ (عامل ایجاد  کنتراست) در جریان خون باشد یا نباشد.

MRI برای بررسی آسیب بافت نرم به رباط ها، دیسک ها و بررسی جراحت نخاع مفید است.

میلوگرام (Myelogram) یک اشعه ایکس مخصوص است که در آن رنگ کنتراست به کانال ستون فقرات تزریق می شود.

سپس یک فلوئوروسکوپ تصاویر شکل گرفته با رنگ را ثبت می کند.

میلوگرام می تواند عصبی که توسط یک دیسک یا خارهای استخوانی تحت فشار قرار گرفته را نشان دهد یا رنگ می تواند تصویر دقیقی را از جزئیات کانال ستون فقرات و اعصاب ارائه دهد.

بعد از این آزمایش یک CT scan انجام می شود.

مشاوره درمانی فیزیوتراپی و درمان دفرمیتی ستون فقرات و گوژپشتی

درمان های دفرمیتی ستون فقرات

درمان دفرمیتی های خفیف و متوسط ستون فقرات در بزرگسالان  با شدت علائم تعیین می شود و نه با اندازه انحنا.

درمان با دوره ای از کنترل درد، درمان فیزیکی و گزینه های غیر جراحی شروع می شود.

اگر درد به علت تورم مفاصل فاست ایجاد شده باشد درمان شامل درمان مفصل فاست نیزخواهد بود. اگر انحنا کم باشد دفرمیتی درمان خواهد شد.

اگر انحنا شدید و پیچیده باشد ممکن است جراحی ستون فقرات توصیه شود.

به جز موارد خطرناک مانند اختلالات عصبی، قبل از اینکه گزینه جراحی در نظر گرفته شود، برای 3 تا 6 ماه از مراقبت های محافظه کارانه استفاده می شود.

فیزیوتراپی کمر درد

خود مراقبتی

استفاده از وضعیت بدنی صحیح  و نگه داشتن ستون فقرات در خط هم ترازی مهم ترین مواردی هستند که باید برای کمر تان انجام دهید.

پایین کمر (انحنای لومبار) بیشترین وزن را تحمل می کند، بنابراین همترازی مناسب در این قسمت می تواند از جراحت دیسک ها و مهره های ستون فقرات جلوگیری کند.

شاید نیاز باشد که  تغییراتی را در نحوه ایستادن، نشستن و عادات خوابیدن تان ایجاد کنید.

همچنین ممکن است نیاز باشد که راه های درست بلند کردن اجسام و خم شدن را یاد بگیرید.

اگر سیگار میکشید یا اضافه وزن دارید ممکن است بتوانید با ترک سیگار و یا رسیدن به وزنی که برای چهارچوب بدن تان مناسب باشد علائم مشکلاتتان را کم کنید.

تراکم استخوانی

 از آنجا که تراکم استخوانی  خوب خطر شکستگی ها در سنین بالا را کاهش می دهد، ممکن است از شما خواسته شود که یک اسکن تراکم استخوان بگیرید تا قدرت استخوان شما مشخص شود.

اگر پوکی استخوان تشخیص داده شود، خطر شکستگی ستون فقرات برای شما بیشتر خواهد بود چون استخوان های شما ضعیف شده اند و شکنندگی آنها بیشتر شده است.

پزشک شما ممکن است دارو هایی را برای کند کردن روند از بین رفتن استخوان تجویز کند.

 فیزیوتراپی

ورزش کردن و تمرین های قدرتی مواردی کلیدی برای درمان شما هستند و باید بخشی از برنامه شما برای رسیدن به تناسب اندام در طولانی مدت باشند. 

فیزیوتراپیست ها می توانند روش مناسب بلند کردن اجسام و تکنیک های صحیح راه رفتن را به شما آموزش دهند.

آنها با شما کار می کنند تا کمر، ساق ها و ران ها و عضلات معده تان قوی شوند.

آنها همچنین شما را تشویق می کنند تا کمر و ساق ها و ران هایتان را کشش دهید تا انعطاف پذیری آنها بیشتر شود.

قبل از اینکه یک برنامه ورزشی جدید را شروع کنید نظر پزشک تان را بپرسید و حتما با یک فیزیوتراپیست متخصص در توانبخشی ستون فقرات ملاقات کنید.

داروها

داروهای بدون نسخه و دارو هایی که نیاز به تجویر پزشک دارند می توانند به شما در کاهش درد کمرتان کمک کنند.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ناپروکسن و ایبوپروفن برای کاهش التهاب و درد استفاده می شوند.

داروهای مسکن  مانند استامینوفن (Tylenol) می توانند درد را کاهش دهند ولی تاثیر ضد التهابی داروهای  NSAIDs را ندارند.

استفاده طولانی مدت از داروهای مسکن  و NSAID ها می تواند موجب زخم معده  و مشکلات کلیه و کبد شود.

استروئید ها تورم و التهاب اعصاب را کاهش می دهند.

این داروها به صورت خوراکی (مانند یک ورق Medrol)  و در یک دوره 5 روزه استفاده می شوند و هر روز میزان دوز مصرفی کمتر می شود.

این دارو ها این مزیت را دارند که می توانند درد را در عرض 24 ساعت کاهش دهند.

تزریق استروئید اپیدورال (ESI) : این رویه که کمترین حالت تهاجمی را دارد شامل یک تزریق کورتیکواستروئید و یک عامل بی حس کننده و مسکن در فضای اپیدورال ستون فقرات با هدف کاهش تورم اعصاب ستون فقرات است.

بسیاری از بیماران بعد از ESI کاهش درد را تجربه می کنند، اگرچه این نتایج معمولا موقتی هستند.

اگر این تزریق ها اثربخش باشند می توانند تکرار شوند.

تزریق در مفاصل فاست: این رویه غیر تهاجمی، شامل یک تزریق کورتیکواستروئید و یک عامل بی حس کننده-مسکن در مفصل فاست است.

بریسینگ

پوشیدن یک بریس اغلب برای کَژپُشتی یا اسکولیوز در دوره کودکی استفاده می شود، اما پوشیدن بریس ستون فقرات بزرگسالان را صاف نمی کند. 

بریس ممکن است موقتا درد را کم کند اما باعث ضعیف تر شدن ماهیچه ها نیز میشود و در نهایت منجر به بیشتر شدن کمردرد می شود.

مراقبت های کایروپراکتیک

کایروپراکتورها به یک ناحیه فشار اعمال می کنند تا استخوان ها در جای درست قرار بگیرند و مفاصل به شرایطی برگردند که حرکات نرمال تری داشته باشند.

بیمارانی که دچار دفرمیتی ستون فقرات هستند می توانند از ماساژ بافت نرم برای کاهش اسپاسم عضلانی، از تراکشن برای برداشتن فشار از روی عصب یا از فراصوت برای کاهش سفتی عضلات بهره مند شوند.

سوزن خشک یا طب سوزنی نیز ممکن است موثر باشند.

اما اکثر بیمارانی که دچار دفرمیتی ستون فقرات هستند کاندیدای مناسبی برای هم تراز کردن ستون فقرات از طریق فشار آوردن بر کمر با سرعت بالا (back crack) نیستند.

چنین روشی برای تنظیمی کردن منجر به یک تغییر قابل اندازه گیری در هم ترازی ستون فقرات نمی شود.

هر کسی که دچار دفرمیتی شدیدی در ستون فقرات است و درمان کایروپراکتیک را در نظر می گیرد ابتدا باید با یک جراح مغز و اعصاب مشورت کند تا از بی خطر بودن آن مطمئن شود.

جراحی

گزینه های جراحی که در نظر گرفته می شوند بسته به شدت علائم، تعداد سطوح تحت تاثیر قرار گرفته و نوع دفرمیتی متفاوت هستند.

ترکیبی از تکنیک های مختلف فیوژن و استفاده از ابزار برای درمان مشکلات خاص بیمار مورد استفاده قرار میگیرند.

دکامپرشن: اگر اسکولیوز خفیف باشد و موجب فشار آمدن بر اعصاب در یک سطح شود، تنها آن سطح با لامینکتومی درمان می شود.

فیوژن: بیماری که از تنگی فرامینی (foraminal stenosis) و اسکولیوز رنج می برد معمولا برای بازیابی طول دیسک، زمانی که یک مهره بر روی یک عصب افتاده است، نیاز به فیوژن دارد.

فیوژن باعث می شود که مهره ها نسبت به یکدیگر در حالت عمود قرار گیرند.

در این روش دو مهره با یک پیوند استخوانی پیوند می خورند و این پیوند استخوانی با سخت افزاری که می تواند صفحات، میله ها، قلاب ها، پیچ ها یا چند میله و سیم کنار هم باشد، نگه داشته می شود.

هدف این پیوند استخوانی متصل کردن مهره های بالا و پایین به یکدیگر و تشکیل یک قطعه ثابت از اسخوان است. ساختن یک فیوژن ثابت ممکن است چند ماه یا بیشتر طول بکشد.

عمل جراحی غیر تهاجمی فیوژن: یک جراحی فیوژن کمری از کناره ها (LLIF) است که یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به اسکولیوز است.

جراح عمل را از طریق یک برش برای عبور لوله در ناحیه دور کمر انجام می دهد تا از آسیب رسیدن به عضلات کمر جلوگیری شود.

بازسازی ستون فقرات: برای دفرمیتی های پیچیده و کیفوز اغلب نیاز به بریدن استخوان (osteotomy) و ثابت کردن آنها با میله های بلند و پیچ ها طی عمل های جراحی چند مرحله ای است.

کلینیک فیزیوتراپی دایان

خدمات فیزیوتراپی

0 0 امتیازها
امتیازدهی

بفرست برای کسی که نیاز داره ببینه . . .

بیشتر در این رابطه بخوانید

آخرین مقالات در فیزیوتراپی دایان

عضویت
اطلاع دهی برای
guest

0 نظرات
بارخورد درون خطی
نمایش همه دیدگاه‌ها