فیزیوتراپیست ها مکررا در مورد گوش دادن به بهانه های زیاد بیماران تنبل که به برنامه های درمانی خود پایبند نیستند شکایت می کنند.
جدای از تاثیر واضح این مشکل بر ریکاوری بیماران، این مسئله همچنین موجب می‌شود که فیزیوتراپیست ها ندانند که چرا بعضی از بیماران در مقابل تغییر مقاومت می کنند.
یکی از دلایل می‌تواند این باشد که بیماران حس دوگانه ای درباره آنچه از آنها خواسته می شود دارند.
حس متضاد و دوگانه چیست؟
احساسات دوگانه شامل داشتن حس و انگیزه قوی است که فرد را همزمان به دو جهت مختلف می کشاند.
به عبارت ساده تر این حس درباره خواستن همزمان دو چیز است.
این تناقض می تواند حس بسیار گیج کننده و ناراحت کننده ای را ایجاد کند.
تمام ما در گه گاه در جنبه های مختلفی از زندگی حس دوگانه را تجربه می‌کنیم.
موارد زیر چند نمونه معمول هستند:
- واقعاً می‌خواهیم که وزن کم کنیم اما همچنین انواع غذاهایی که می خوریم را دوست داریم.
- می خواهیم روز ما را زود شروع کنیم اما همچنین دوست داریم که در صبح در رختخواب بمانیم.
- می‌خواهیم که زودتر محل کار ترک کنیم اما همچنین احساس می‌کنیم که نیاز است که بمانیم تا کار دیگری را تمام کنیم.
- می خواهیم که زمان بیشتری را صرف مطالعه کردن کنیم، اما نمی توانیم از برنامه تلویزیونی مورد علاقه مان نیز بگذریم.
هر تغییر رفتاری با حس دوگانه همراه است؛ به این دلیل که کشش قوی در دو جهت ایجاد می کند: چیزی که در آینده می خواهیم و کاری که حالا انجام میدهیم.
وقنی بیماران تان برای پیروی از برنامه درمانی تقلا می کنند اغلب به این معنی است که با یک حس دو گانه درگیرند.
آنها می خواهند بهبود پیدا کنند اما همچنین می خواهند که به فعالیت‌های فعلی (یا فعالیت نکردن) شان ادامه دهند.
چگونه میتوان حس دوگانه را تشخیص داد؟
وقتی چیزی را پیشنهاد میدهید و بیمار با “بله و اما” پاسخ بدهد، با حس دوگانه سروکار دارید.
“بله” میل به پیروی از پیشنهاد شما را نشان می دهد؛ در حالی که عبارت مربوط به “اما” کشش و تمایل به جهت دیگری را آشکار می کند.
به طور مشابه وقتی بیماران دائماً بهانه می‌آورند می‌توانید متوجه تمایلات متناقض آنها شوید.
وقتی بیماران به طور نامناسبی در حال کنترل عارضه های مزمن هستند، اغلب به این دلیل است که آنها در یک حس دوگانه گیر افتاده اند.
بیمارانی که برای مدتی خوب کار می‌کنند و سپس به دلیل نادیده گرفتن انجام اصولی و منظم تمرین های خانگی خود به جای اول باز می گردند نیز ممکن است با حس ناخوشایند دوگانگی درگیر باشند.
چگونه بیماران دم دمی را به چالش بکشیم؟
همانطور که احتمالاً مشاهده کرده‌اید فقط به این دلیل که بیمار می داند که باید چه کند یا دلایل خوبی برای ورزش کردن دارد و حتی اگر آنها می گویند که می توانند یا می خواهند که آن ورزش ها را انجام دهند به این معنی نیست که آن ها آن ورزش ها را انجام خواهند داد.
هنگامی که بیماران به دنیای پزشکی وارد می شوند احتمال زیادی وجود دارد که یک پزشک از آنها بخواهد یا انتظار داشته باشد که کارهایی را انجام دهند که معمولاً انجام نمی دهند.
این به این معنی است که آنها مجبور خواهند بود که زمانی را به انجام آن کارها اختصاص دهند، از چیزی بگذرد یا رفتارشان را به طریقی عوض کند.
این کار برای شما ناامید کننده است و برای بیماران فایده ای ندارد.
شما باید:
- به جملات حاوی “اما” و بهانه هایی که بیماران برای انجام ندادن وظایفی که بر سر آنها توافق کرده‌ایم می آورند گوش دهید.
- سپس سوال های غیر سربسته ای را در مورد هر بهانه بپرسید.
موارد زیر چند بهانه متداول هستند و اینکه چگونه می توانید به آنها پاسخ دهید:
- بیمار : فراموش کردم که این ورزش ها را انجام دهم.
- شما: چه باید بشود تا یادتان بماند که این ورزش ها را انجام دهید؟
- بیمار: وقت کافی ندارم تا این ورزش ها را در برنامه‌هایم بگنجانم؟
- شما: چه تغییراتی نیاز است ایجاد شود تا بتوانید ورزش ها را در برنامه هایتان بگنجانید؟
- بیمار: من نمی توانم این تمرین ها را انجام دهم. خیلی دردناک هستند.
- شما: کدام قسمت از تمرین ها موجب دردتان می شود؟
هدف شما کمک به بیماران برای پیدا کردن راه حل است. این روش نسبت به گفتن اینکه آنها باید چه کارهایی را انجام دهند موثر تر است.
در شرایط ایده آل بیماران به جای آنکه به سادگی با خواسته های تان موافقت کرده و سپس احتمالاً هیچ کاری نکنند، شروع به فکر کردن در مورد فرصت های ممکن می کنند.
تلاش برای بالا بردن انگیزه بیماران
وقتی از حرفهای بیمارتان متوجه می شوید که او با حس دوگانه درگیر است _ می‌خواهد برای بهبود یافتن اقدام کند اما به رفتارهای فعلی اش چسبیده است_ هدف شما باید این باشد که بحث را به هرگونه صحبتی که در مورد تغییر باشد بکشانید.
اگر چه بسیاری از بیماران آماده این تغییرات هستند اما بسیاری دیگر نیز نیستند.
بهانه های آنها ممکن است دلالت بر این داشته باشد که آن ها به طور کامل در مورد نیاز به انجام بعضی تغییرات به خصوص در زندگیشان متقاعد نشده اند.
اینکه از میزان تمایل بیمارتان به انجام تغییرات آگاه باشید اهمیت زیادی دارد.
اگر گزینه های پیشنهادی شما از میزان تمایلی که آنها برای اجرای آنها نشان می دهند اراده بیشتری را می طلبد، ایجاد تغییرات غیرمحتمل خواهد بود.
در عوض احتمالاً با مقاومتی به شکل بهانه ها و سندروم “بله و اما” رو به رو خواهید شد.
اگر چنین شد احتمالاً نیاز خواهید داشت که بدانید دقیقاً چه چیزی در این مرحله به بیماران تان انگیزه می دهد و انتظارات تان را به طور متناسب بازبینی کنید.
این کار هم برای شما و هم برای آنها بسیار موثرتر است زیرا چگونگی و میزان مقاومت را کاهش خواهد داد و نیاز به بهانه جویی را برطرف میکند.
به طور خلاصه
هنگام بحث با بیماران به طرز صحبت کردن آنها که دلالت بر دوگانگی و بی میلی دارد توجه کنید.
به بیماران نگویید که چه کار باید انجام دهند.
واضح و غیر سربسته سوالهایی را بپرسید که به آنها کمک می کند تا راه‌حل‌های بالقوه ای را بیابند.
به آنچه می‌گویند گوش دهید تا بتوانید متناسب با نیازها و سطح انگیزه فعلی شان گزینه های درمانی را به آنها ارائه دهید.
اگر دوست دارید که مهارتهای مکالمه تان را هنگام کار با بیماران دمدمی و درگیر با حس دوگانه بالا ببرید، در نظر گرفتن مراجعه به یک مربی یا آموزگار در این زمینه فکر خوبی است.
یا شاید بعضی کارکنان تان از آموزشهای این زمینه بهره گیرند و به شما کمک کنند.
با ما تماس بگیرید تا با کمک فیزیوتراپیست های ما راه حل های مناسبی برای ایجاد تغییرات لازم در زندگی تان جهت پیگیری برنامه درمانی تان بیابید. آنها در مسیر درمان همراه و مشوق شما خواهند بود.
شماره تماس های کلینیک دایان: ۰۲۱۲۲۷۶۴۵۵۵ – ۰۲۱۲۲۷۸۶۰۴۹ – ۰۹۱۲۸۳۴۰۵۳
برای مشاوره فیزیوتراپی برای آسیب زانو در کلینیک فیزیوتراپی دایان با ما تماس بگیرید
