هالوکس والگوس

هالوکس والگوس که معمولاً بونیون پا نیز نامیده می شود یک دفرمیتی یا شرکت نامتعادل در اولین مفصل متاتارسوفالانگه یا مفصل MTPJ است.

این مشکل با انحراف داخلی اولین استخوان متاتارس و انحراف جانبی و چرخش انگشت شست (هالوکس) و دررفتگی جزئی مفصل مشخص می شود.

این عارضه با شیوع حدود ۳۵ درصد در افراد بالای ۶۵ سال یکی از شایع ترین مشکلات پا در بزرگسالان است و در میان زنان شایع تر می باشد.

در این مقاله نگاهی به پاتوفیزیولوژی، ویژگی های بالینی و نحوه مدیریت هالوکس والگوس خواهیم انداخت.

پاتوفیزیولوژی

هنگام گام برداری انگشتان باید موازی با محور بزرگ پا باقی بمانند.

این امر با تعادل بین پایدار کننده های استاتیک (استخوان ها و رباط ها) و پایدار کننده های داینامیک (ماهیچه ها و تاندون ها) حاصل می شود.

به دلیل آناتومی بزرگ پا، اولین استخوان متاتارس ذاتا ناپایدار است و شدیدا به این ساختارهای پایدار کننده وابسته است، بنابراین خطر بیشتری برای از بین رفتن تعادل مناسب وجود دارد.

وقتی که سر استخوان متاتارس از کنترل قسمت های داخلی خارج می شود، تاندون های خارجی نیرویی ایجاد می‌کنند که موجب دفورمیتی شده و سبب میشود که سر اولین استخوان متاتارس از میانه خارج شود.

تنش در مفصل میانی موجب می شود که این استخوان در قسمت پشتی و میانی سر اولین استخوان متاتارس کف پا به سرعت بزرگ شود و غضروف تحت تاثیر این تغییر شکل قرار گیرد.

تغییرات آناتومیک، استعداد ژنتیکی و فاکتورهای محیطی همه می توانند مشکل را بدتر کنند.

در افراد مستعد از لحاظ ژنتیکی، پوشیدن کفش های پاشنه بلند یا تنگ میتواند به دلیل نگه داشتن شست پا در حالت والگوس مشکل را بدتر کند.

عوامل خطرزا برای هالوکس والگوس

اصلی ترین ترین عوامل خطرزا برای هالوکس والگوس شامل موارد زیر است:

• جنسیت مونث
• اختلالات بافت همبند
• سندروم های هایپرموبیلیتی

تغییرات آناتومیک که زمینه این عارضه را ایجاد می کنند شامل بلند بودن اولین استخوان متاتارس، عدم همترازی اولین مفصلMTP و چاقی پا است.

ویژگی های بالینی

هالوکس والگوس معمولاً با درد برجستگی میانی خود را نشان میدهد. این درد احتمالاً با راه رفتن و فعالیت های تحمل وزن یا پوشیدن کفشهایی که در ناحیه انگشتان باریک هستند بدتر می شود.

علائم اغلب مدتی قبل از بروز وجود داشته اند اما با تکرار و شدت فشارها بدتر شده اند.

هنگام معاینه محل قرارگیری و انحراف جانبی انگشت‌ شست بررسی میشود و پزشک به دنبال علائم التهاب یا پارگی پوست بر روی برجستگی انتهای انگشت شست میگردد.

بدتر شدن برجستگی در وضعیت تحمل وزن نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

حتماً باید پا در هر دو حالت تحمل وزن و عدم تحمل وزن مورد بررسی قرار گیرد.

دامنه حرکتی فعال و غیرفعال و صدای مفاصل نیز باید بررسی شوند زیرا وجود درد مرتبط و صدای مفصل نشانه فرسایش غضروف است.

انقباض تاندون دراز بازکننده شست پا ممکن است در صورت دررفتگی جزئی مفصل در طولانی مدت مشاهده شود.

هرگونه هیپرکراتوز در پا ممکن است نشانه‌ای از توزیع غیر عادی وزن در نتیجه گام برداشتن ناموزون باشد.

دامنه حرکتی نرمال از حالت خنثی به هر دو سمت کف یا روی پا، ۵ سانتی متر است؛ به طوری که از دید بالایی پایینی نباید حرکتی قابل تشخیص باشد ( شاید چند درجه چرخش انگشت شست وجود داشته باشد).

تشخیص افتراقی

• نقرس
• آرتریت سپتیک یا عفونت مفصلی
• هالوکس ریجیدوس
• استئوآرتریت
• آرتریت روماتوئید

آزمایش ها

آزمایش اصلی برای بررسی هالوکس والگوس عکسبرداری رادیوگرافی است. این آزمایش اغلب برای مشخص کردن درجه انحراف جانبی و نشانه‌های دررفتگی جزئی مفصل مناسب است.

میزان انحراف با توجه به زاویه بین اولین استخوان متاتارس و اولین استخوان بندهای ته انگشتی اندازه گیری می شود.

اگر زاویه انحراف نسبت به حالت درست، بین ۱۵ تا ۲۰ درجه (در موارد خفیف) و بین ۲۱ تا ۳۹ درجه (در موارد متوسط) و بالاتر از ۴۰ درجه (در موارد شدید) باشد، هالوکس والگوس تشخیص داده میشود.

مدیریت هالوکس والگوس

برای کمتر شدن تاثیرات این عارضه بر روی کیفیت زندگی باید برای تمام بیماران به اندازه کافی داروهای ضد درد تجویز شود.

توصیه هایی در مورد تنظیم کننده های کفش برای پیشگیری از تشدید دفورمیتی و پیشگیری از حساسیت پوست روی برجستگی میانی به شما ارائه میشود.

اگر بیمار کف پای صاف داشته باشد یک ارتوز می تواند به پیشگیری از پیشرفت بیماری کمک کند. فیزیوتراپی نیز با تمرین های کششی و بازآموزی نحوه گام برداری می تواند مفید باشد.

درمان های جراحی هالوکس والگوس

برای افرادی که کیفیت زندگی شان به طور قابل توجهی تحت تأثیر این عارضه قرار گرفته است میتوان مداخلات جراحی را در نظر گرفت که برای این منظور روش های مختلفی وجود دارد.

روش شورون

یک عمل استئوتومی ‏که در آن اولین استخوان متاتارس به شکل V بریده می شود تا این استخوان بتواند از پهلو به حالت نرمال برگردد سپس با پیچ ها و پین ها محکم می شود.

معمولاً برای دفرمیته های خفیف از آن استفاده می شود.

روش اسکارف

یک عمل استئوتومی طولی است که در شفت اولین استخوان متاتارس انجام می شود.

قسمت بیرونی از کنار جابجا شده و با دو پیچ ثابت میشود.

برای زمانی که ناهنجاری متوسط و شدید باشد مفید است.

روش لاپیدوس

انتهای اولین استخوان متاتارس و استخوان میخی میانی به هم متصل می شوند.

اغلب زمانی مفید است که عارضه زمینه ای، هایپرموبیلیتی مفصل تارسومتاتارس ( مفاصل بین استخوان های تارس و متاتارس) باشد.

روش کلر

یک برش بر روی اولین MTPJ ایجاد می شود. کپسول مفصل باز می‌شود تا مفصل نمایان شود.

اگر مفصل سالم نباشد، برای ایجاد فضای کافی سطوح آن برداشته می شود و با بخیه زدن بافتهای اطراف و بافت اسکار ایجاد شده ثابت می شود.

معمولاً وقتی که آرتروز اولین MTPJ شدید باشد انتخاب می شود.

عارضه های جانبی جراحی برای تمام روشهای ذکر شده شامل عفونت زخم، تاخیر در بهبود، جراحت عصبی و عفونت استخوان است.

بازگشت آسیب به ندرت اتفاق می‌افتد.

عوارض جانبی

عوارض جانبی هالوکس والگوس شامل بافت مردگی بی خونی، دررفتگی، عدم جوش خوردن استخوانها کنار یکدیگر و کاهش دامنه حرکتی است.

روند این بیماری متغیر است. دفورمیتی ممکن است ثابت بماند یا به سرعت پیشرفت کند.

درمان محافظه کارانه می‌تواند به تسکین علائم کمک کند اما هرگز دفرمتی را اصلاح نخواهد کرد.

نکات کلیدی

هالوکس والگوس یک دفورمیتی یا بدشکلی در اولین مفصل متاتارسوفالانگه یا مفصل MTPJ است که با انحراف داخلی اولین استخوان متاتارس و انحراف جانبی و چرخش استخوان شست مشخص میشود.

بیماران در ناحیه برجستگی میانی درد خواهند داشت که احتمالاً با راه رفتن و تحمل وزن تشدید می‌شود.

رادیوگرافی اغلب برای ارزیابی درجه شدت آسیب مفید است.

مدیریت این عارضه در ابتدا به صورت محافظه‌کارانه انجام می‌شود اما چندین گزینه جراحی برای افرادی که مداخلات جراحی برای شان مناسب است نیز وجود دارد.

بیشتر بخوانید: فیزیوتراپی در منزل

تیم متخصصان ما در کلینیک دایان پس از معاینه و بررسی وضعیت و شدت انحراف شست، مسیر درمان را برای شما مشخص خواهند کرد و به شما کمک می کنند که آرتوزهای مناسب را برای اصلاح انحراف شست پا انتخاب کرده و با انجام تمرین های کششی و بازآموزی نحوه گام برداری به بهترین شکل ممکن این مشکل را مدیریت کنید.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت با شماره های ۰۲۱۲۲۷۶۴۵۵۵ – ۰۲۱۲۲۷۸۶۰۴۹ – ۰۹۱۲۸۳۴۰۵۳ تماس بگیرید.

جهت آگاهی از آدرس و راه های ارتباطی دیگر کلینیک به صفحه تماس با ما مراجعه کنید.

فیزیوتراپی در پاسداران