فیزیوتراپی در آی سی یو
آیا میدانستید یکی از بخش های فعالیتی فیزیوتراپیست ها، انجام فیزیوتراپی در بخش مراقبت های ویژه یا آی سی یو است؟
مراقبت های ویژه مراقبت های تخصصی از بیمارانی است که بیماری و وضعیت شان بسیار خطرناک است و باید معمولا در بخش مراقبت های ویژه آی سی یو (ICU) تحت مراقبت کامل و نظارت مداوم قرار بگیرند.
از درد و کوفتگی بدن خسته شدی؟
تماس بگیر و وقت معاینه یا فیزیوتراپی تنظیم کن!
بیمارانی که وضعیت وخیمی دارند اغلب از عوارض فیزیکی و روانی طولانی مدت رنج میبرند.
آنها برای مدت زیادی از تنفس مصنوعی استفاده می کنند و در نتیجه 25% از آنها ضعف عضلانی قابل توجهی دارند و حدود 90 درصد از کسانی که از آی سی یو جان سالم بدر می برند در دراز مدت ضعف عضلانی مداوم را تجربه خواهند کرد.
بستری بودن طولانی در بخش مراقبت های ویژه با کاهش کیفیت زندگی، کاهش عملکرد و افزایش بیماری و مرگ و میر و افزایش هزینه های مراقبتی و طول مدت اقامت در بیمارستان مرتبط است.
بنابراین آنها به تیمی نیاز دارند که شامل چند تخصص و رشته مرتبط با مراقبت های ویژه باشد.
تیمی که دارای مهارت های تخصصی خاصی باشند و در کار کردن همراه با ارزیابی و مدیریت عوارض تنفسی، تغییرات نامطلوب فیزیکی و مشکلات عصبی – عضلانی و اسکلتی – عضلانی تخصص داشته باشند.
درمان با فیزیوتراپی به عنوان بخشی از یک رویکرد چند رشته ای به مراقبت، شامل مجموعه ای از مواردی مانند:
کمک به بهبود عملکرد ریه، کاهش بروز پنومونی (سینه پهلو) مرتبط با دستگاه تنفسی و آسان تر شدن ترخیص بیمار و کمک به ترخیص ایمن و جلو انداختن زمان ترخیص بیمار از بخش مراقبت های ویژه است.
توانبخشی فیزیوتراپی در آی سی یو
فیزیوتراپی یک مداخله درمانی مهم است که اثرات نامطلوب استراحت طولانی مدت و تنفس مصنوعی در طی اوج بیماری را کاهش میدهد یا از آنها جلوگیری می کند.
خدمات توانبخشی که توسط فیزیوتراپیست ارائه می شوند به نیازهای بیمار و میزان هوشیاری، وضعیت روحی و قدرت فیزیکی او بستگی دارد.
فیزیوتراپی شامل تکنیک های ماساژ و موبیلیزیشن است و در آن از هر گونه درمان فعال و غیر فعالی که به حرکت کردن کمک می کند استفاده می شود.
در حین استفاده از تنفس مصنوعی، برای به حداقل رساندن معضلات عملکردی، ضروری است که از فیزیوتراپی در مراحل اولیه و به صورت پیش رونده و با تمرکز بر روی تحرک و راه رفتن استفاده شود.
تاثیرات نامطلوب بستری بودن در آی سی یو
- عدم فعالیت فیزیکی منجر به آتروفی عضلانی و ضعف عمومی می شود
- ضعف دیافراگمی ناشی از تنفس مصنوعی طولانی مدت
- زخم بستر
- در معرض خطر قرار گرفتن کارکردهای قلبی و تنفسی
- ترومبوز ورید عمقی
- عفونت ها
فیزیوتراپیست بر روی حفظ و بهبود عملکردهای تنفسی و قلبی و بعد از آن برای کمک به توانبخشی کار می کند.
اهداف کوتاه مدت
فعالیت اولیه: فعالیت های منفعل و فعال برای حفظ یکپارچگی سیستم عضلانی اسکلتی
قرار دادن بدن بیماران در وضعیت های خاص: این امکان را می دهد که جاذبه به تخلیه خلط از ریه ها کمک کند.
تکنیک های دستی مانند تکان دادن و لرزش: این تکنیک ها بر روی دنده ها اعمال می شوند تا خلط کنده شود و از بین برود.
تزریق: با قرار دادن یک لوله کوچک در ریه ها برای تخلیه خلط زیادی.
فیزیوتراپیست ها در اینکه بیمار بتواند تنفس مصنوعی را کنار بگذارد، نقش مهمی را ایفا می کنند.
اهداف بلند مدت
- آنها یک برنامه توانبخشی گسترده را برای بازگرداندن بیمار به جامعه تنظیم می کنند.
- آنها همراه با تیم پزشکی، اهدافی را برای بازتوانی بیمار تعیین می کنند.
اهداف توانبخشی با صحبت کردن با بیمار، خانواده بیمار و تیم پزشکی تعیین می شوند و به اهداف کوتاه مدت، میان مدت و طولانی مدت تقسیم می شوند و در طول روند بهبودی بیمار از حالت بحرانی بیماری، تغییر می کنند.
اهداف می توانند فیزیکی و روحی باشند اما به هر صورت با نیازهای عملکردی بیمار مرتبط هستند.
اهداف باید قابل دستیابی باشند و بر اساس یک ارزیابی منظم از بیمار و بررسی تاثیرات فیزیکی و غیر فیزیکی بعدی بیماری حاد تعیین شوند و باید با توجه به پیشرفت بیمار تغییر کنند.
تکنیک های فیزیوتراپی در آی سی یو
فیزیوتراپی تنفسی:
نقش فیزیوتراپیست تنفسی در کمک به پاکسازی مجرای تنفسی بیماران و حفظ و بهبود یکپارچگی سیستم تنفسی است.
مداخلات درمانی برای این منظور شامل موارد زیر است:
- قرار دادن بدن بیمار در وضعیت بدنی های خاص،
- آموزش،
- تکنیک های دستی برای تورم زیاد دستگاه تنفسی
- کنار گذاشتن تنفس مصنوعی
- تنفس غیر تهاجمی،
- ضربه زدن، لرزش، ساکشن،
- تقویت عضلات تنفسی،
- تمرین های تنفسی و موبیلیزیشن
توانبخشی
موبیلیزیشن در مراحل اولیه با تمرکز بر بدست آوردن دوباره توانایی انجام فعالیت های کاربردی کمک می کند تا بیمار مدت زمان کمتری را در بیمارستان بماند و کاهش عملکرد به حداقل برسد.
اهداف با توجه به وضعیت فیزیکی و روحی بیمارمشخص می شوند.
در طول اقامت بیماردر بخش مراقبت های ویژه، فیزیوتراپیست ها باید یک ارزیابی بالینی کوتاه انجام دهند:
- تا مشخص کنند که آیا بیمار در معرض خطر ابتلا به بیماری های فیزیکی و غیر فیزیکی هست یا نه
- تا نیازهای توانبخشی فعلی آنها را شناسایی کنند
آنها توانبخشی را برای بیمارانی که در معرض خطر هستند، تا آنجا که از لحاظ بالینی امکان پذیر است سریع تر شروع می کنند.
توانبخشی باید شامل موارد زیر باشد:
- اقدامات لازم برای جلوگیری از بیماری های فیزیکی و غیر فیزیکی قابل اجتناب
- برنامه ریزی برای تغذیه
- یک برنامه توانبخشی فردی و ساختار یافته و انجام بررسی های مکرر پس از آن. جزئیات برنامه های توانبخشی ساخت یافته و بررسی ها باید در سوابق بالینی بیمار جمع آوری شده و مستند شود.
تأثیر فیزیوتراپی
مداخله فیزیوتراپیست ها در آی سی یو در مراحل اولیه می تواند در موارد زیر مفید باشد:
- کاهش مدت اقامت بیمار در ICU و در کل بیمارستان
- جلوگیری از عوارض جانبی مربوط به ICU
- برای بهبود عملکرد و کیفیت زندگی در درازمدت
مطالعات نشان داده اند که مداخله فیزیوتراپی در مراقبت های ویژه کمک کرده است تا میزان مرگ و میر تا 25 درصد کاهش پیدا کند.
فیزیوتراپی در منزل غرب تهران ، شرق ، جنوب و شمال تهران
درود بر شما من یک مرد۳۸ ساله هستم از استان البرز مهرشهر کرج. در مهرماه سال ۱۳۹۳ به علت فشار خون بالا دچار سردرد شدید شدم ودر عرض ۲ساعت به کما رفتم و مرا سریعا با آمبولانس به بیمارستان قائم کرج منتقل کردن متاسفانه پزشکان با نظر تشخیص های اشتباه مرا ۴ روز به حال خود رها کردند در صورتی که بعدها فهمیدم که باید در عرض ۳ ساعت باید به داد بیمار سکته کرده برسند.من که هیچ چیزی به خاطر نمیاورم.واینهارو مادرم برایم تعریف کرد.بلاحره یکی از پزشکان متخصص جراحی مغز و اعصاب جناب دکتر فلاح که از همکاران پدرم که او هم متخصص رادیولوژی وسونوگرافی بود شبانه با تلفن مادرم خود را به بیمارستان می‌رساند سریع از مغزم سیتی میگیرد و متوجه خونریزی شدیدی در سمت راست مغزم میشوند و خیلی سریع مرا به اتاق عمل میبرند و سمت راست سرم را تخلیه میکند ومن کماکان بعد از عمل هم ۲۸ روز در کما بودم وبعد به خانه آوردند چون عفونت بیمار ستانی هم گرفته بودم۳ماه فیزیوتراپی در منزل کمک کرد که یه روز بتونم بر دو پای خود بایستم )نتونستم که راه برم.ولی دست چپم هنوز حرکت نمی کنه. حس داره ولی مغز فرمان حرکتی نمیده.همه کارم کردم.از فیزیوتراپی. کار درمانی و…..از کتف حرکت و قدرت داره.ولی آرنج ومچو پنچه ها حرکت نمیکنن لوازم هست که عرض کنم که متاسفانه هیچ انگیزه وامیدی ندارم.روحیه ام رو باختم و افسردگی شدیدم گرفتم.من از همسرم سال ۹۴ به خاطر اختلافات قدیمی بعد از ۱۲ سال به طوره توافقی جدا شدیم یک پسر ۱۰ ساله هم دارم که با مادرش زندگی میکند و همه عشقم تو این بچمه که خلاصه میشه.الان هم در شمال هستیم آورشان پسرم هم پیشمه.در حال حاضر با مادرم برادرم که دو سال ازم بزرگتره در مهرشهر کرج زندگی میکنیم.اینجا در رشت یه ویلا با ۱۷ هزار متر زمین که باغ و نهالستانه داریم که خیلی وقتها اینجا هستیم هم هستیم.الان مشکل بزرگ من افسردگی و احساس پوچی کردن هستش که طبق نظر پزشک مغز و اعصابم بدترین چیز در راه بهبودی هستش.من حتی فکر خودکشی هم میکنم.خیلی حالم بده وحس میکنم البته بعضی وقتها که انگار منو یه جا گذاشتن ومن حس گم شدن وگنگی میکنم که خیلی این احساس منو اذیت غمگینم میکنه.نمیدونم واقعا چی کار باید کنم. همش می‌ریزم تو خودم ولی خیلی داغونم.چه کار کنم ??!
سلام دوست عزیز
شما در مرحله اول باید همچنان ورزش های فیزیوتراپی و کاردرمانی را انجام بدهید حتی اگر پیشرفت خیلی کم و تدریجی باشد. در مرحله دوم حتما باید با یک متخصص اعصاب و روان مشورت بفرمایید که از افسردگی رهایی پیدا کنید زیرا افسردگی فرایند بهبود و ترمیم را به تاخیر می اندازد.