فلج مغزی چیست؟ علائم ، تشخیص و راه های درمان – کاردرمانی فلج مغزی

فلج مغزی از چه راه هایی درمان میشود؟ آیا فیزیوتراپی فلج مغزی راه کاری مفید است؟

این بیماری که مخفف آن (CP) است یک اختلال حرکتی، ماهیچه ای یا وضعیت بدنی است که به دلیل آسیب دیدن مغزی که هنوز نابالغ و در حال رشد است، به وجود می آید و در اغلب موارد این آسیب قبل از تولد به مغز وارد می شود.

درد بدن و فیزیوتراپی

از درد و کوفتگی بدن خسته شدی؟
تماس بگیر و وقت معاینه یا فیزیوتراپی تنظیم کن!

علائم و نشانه های این بیماری در طول طفولیت یا در سال‌های قبل از مدرسه ظاهر می شوند.

به طور کلی، فلج مغزی موجب حرکاتی غیرعادی می شود که دلیل آنها رفلکس های غیرعادی، شلی یا سفتی اندام های بدن و میان تنه، وضعیت بدنی غیر طبیعی، بی اختیاری حرکات، راه رفتن ناپایدار یا ترکیبی از این موارد است.

افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است مشکلاتی در خوردن داشته باشند.

آنها عموما دچار مشکل عدم تعادل ماهیچه های چشم هستند و چشم های آن ها نمی توانند بر روی یک جسم ثابت تمرکز کنند.

این افراد همچنین ممکن است به علت سفتی ماهیچه ها از کم بودن دامنه حرکتی مفاصل مختلف بدنشان رنج ببرند.

تاثیر فلج مغزی بر توانایی های کاربردی بسیارمتفاوت است.

بعضی از افرادی مبتلا به سی پی قادر به راه رفتن هستند، در حالی که بعضی دیگر از آن ها نمی‌توانند راه بروند.

بعضی از این افراد توانایی های ذهنی نرمال یا نزدیک به نرمال را نشان میدهند، اما بعضی دیگر ممکن است ناتوانایی های ذهنی داشته باشند.

سرع، نابینایی یا ناشنوایی نیز ممکن است بخشی از این مشکل باشند.

علائم بیماری فلج مغزی چیست

نشانه ها و علائم فلج مغزی می توانند بسیار متفاوت باشند. از جمله مشکلات حرکتی یا نا هماهنگی های بدنی مرتبط با فلج مغزی، عبارتند از:

  • تفاوت در سفتی ماهیچه ها، مانند سفت بودن خیلی زیاد یا شل بودن خیلی زیاد
  • ماهیچه های سفت با رفلکس های بیش از حد (اسپاسم)
  • ماهیچه های سفت با رفلکس های نرمال (ریجیدیتی)
  • عدم هماهنگی ماهیچه ای (آتاکسی)
  • رعشه یا حرکات غیر اختیاری
  • حرکات چرخشی آرام (حرکت پرشی)
  • تاخیر در دستیابی به مهارت های حرکتی، مانند چهار دست و پا راه رفتن، به تنهایی نشستن یا سینه خیز رفتن
  • گرایش بیشتر به استفاده از یک طرف از بدن، مانندگرفتن اشیا فقط با یک دست یا کشیدن یک پا هنگام سینه خیز رفتن
  • مشکلات راه رفتن، مانند راه رفتن بر روی انگشتان پا
  • دولا راه رفتن
  • گام برداشتن قیچی وار با زانو های ضربدری یا راه رفتن به صورت نامتقارن
  • روان شدن بیش از حد آب دهان یا سخت بودن بلعیدن غذا
  • مشکلات خوردن یا آشامیدن
  • تاخیر در یادگیری مهارت های گفتاری یا مشکلات صحبت کردن
  • مشکل داشتن در انجام حرکات دقیق، مانند برداشتن قاشق یا مداد رنگی
  • تشنج

ناتوانایی هایی که مربوط به فلج مغزی هستند ممکن است محدود به یک اندام یا یک طرف بدن شوند و یا ممکن است کل بدن را تحت تاثیر قرار دهند.

اختلال مغزی که علت آن فلج مغزی است با مرور زمان تغییر نمی کند بنابراین علائم آن معمولاً با بالا رفتن سن بدتر نمی شود.

اما اگر کوتاه شدن ماهیچه ها و سفتی آنها با به کار گرفتن نیروی خارجی درمان نشود، این مشکلات ممکن است بدتر شوند.

ناهنجاری های مغزی مربوط به فلج مغزی همچنین ممکن است در اختلالات عصبی نیز دخیل باشند.

افرادی که دچار فلج مغزی هستند ممکن است همچنین مشکلات زیر را نیز داشته باشند.

  • مشکلات بینایی و شنوایی
  • ناتوانایی های ذهنی
  • تشنج
  • داشتن درک نادرست و غیر عادی از درد یا لمس
  • بیماری های دهانی
  • مشکلات سلامت ذهنی و روانی
  • بی اختیاری ادرار

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

مهم است که به سرعت دلیل هرگونه اختلال حرکتی یا تأخیر احتمالی در رشد کودک تان را مشخص کنید.

اگر هر گونه سوال ویا نگرانی در موردعدم توجه کودک تان نسبت به محیط پیرامون یا درباره حرکات بدنی غیر نرمال (تشنج)، انسجام غیر طبیعی ماهیچه ها، عدم هماهنگی بدن، مشکلات غذا خوردن، عدم تعادل ماهیچه های چشم یا دیگر مشکلات مربوط به رشد او دارید، آنها را با پزشک در میان بگذارید.

دریافت مشاوره فلج مغزی کلینیک فیزیوتراپی دایان

دلیل فلج مغزی

فلج مغزی به علت ناهنجاری یا اختلال در روند تکامل مغز به وجود می آیند و این آسیب معمولاً قبل از اینکه کودک به دنبا بیاید به مغز او وارد می شود.

علت اصلی آن در بسیاری از موارد ناشناخته می ماند.

عواملی که ممکن است منجر به ایجاد مشکلاتی در رشد تکاملی مغز شوند، شامل موارد زیر هستند:

  • جهش ژنتیکی در ژن ها که سبب ناهنجاری در رشد تکاملی مغز میشود.
  • عفونت های بدن مادر که بر روی جنین در حال رشد تاثیر میگذارند.
  • سکته جنین که یک وقفه در خونرسانی به مغز در حال رشد جنین است.
  • عفونت های بدن جنین که موجب التهاب در مغز یا اطراف مغز او می شوند
  • آسیب دیدن سر نوزاد در اثر تصادف با وسایل نقلیه و یا افتادن
  • نرسیدن اکسیژن به مغز ( اختناق) به دلیل وجود مشکلاتی در دوره حاملگی یا زایمان سخت. اگرچه احتمال اختناق در زمان زایمان خیلی کمتر از چیزی است که در گذشته فکر می شد.

عوامل خطرزا مبتلا شدن به فلج مغزی

عواملی وجود دارند که در افزایش احتمال خطر ایجاد فلج مغزی دخیل هستند. مانند:

سلامت مادر

بعضی عفونت ها یا مشکلات سلامتی خاص در طول دوره حاملگی می توانند به طور قابل توجهی خطر مبتلا شدن کودک به فلج مغزی را افزایش دهند.

انواع خاصی از عفونتها عبارتند از:

سرخجه

سرخجه یک عفونت ویروسی است که موجب ایجاد نقص های جدی زمان تولد میشود.

میتوان با استفاده از واکسن از این عفونت جلوگیری کرد.

آبله مرغان

آبله مرغان یک عفونت ویروسی واگیردار است که موجب خارش و حساسیت پوست میشود و ممکن است برای حاملگی مشکلاتی را ایجاد کند از این عفونت نیز می توان با واکسن جلوگیری کرد.

سیتومگالوویروس

سیتومگالوویروس یک ویروس شایع است که علائمی مانند آنفولانزا ایجاد می کند و اگر مادر در طول حاملگی برای اولین‌بار این ویروس را بگیرد، این عفونت ممکن است منجر به نقص های زمان تولد شود.

ویروس هرپس

عفونت هرپس می تواند در دوران حاملگی از مادر به جنین منتقل شود و رحم و جفت را تحت تاثیر قرار دهند.

التهابی که به دلیل این نوع عفونت ایجاد می شود ممکن است به سیستم عصبی در حال تکامل جنین آسیب برساند.

توکسوپلاسموز

توکسوپلاسموز عفونتی است که به دلیل انگل موجود در غذاها و خاک آلوده و موهای گربه هایی که آلوده به این انگل هستند، به وجود می آید.

سیفلیس

سیفلیس یک عفونت باکتریایی است که از طریق آمیزش جنسی منتقل می شود.

قرار داشتن در معرض سموم. قرار داشتن در معرض سمومی مانند متیل جیوه می‌تواند خطر ایجاد نواقص زمان تولد را افزایش دهد

عفونت‌های ویروسی زیکا

نوزادانی که عفونت های ویروس زیکای مادرشان موجب میکرو سفالی یا کوچک شدن سر آنها شده است، ممکن است دچار فلج مغزی شوند.

مشکلات دیگر

مشکلاتی همچون تشنج، ناتوانی های ذهنی و مشکلات تیروئید نیز ممکن است احتمال دچار شدن به فلج مغزی را افزایش دهند.

بیماری نوزاد

بیماری هایی که می توانند یک نوزاد تازه متولد شده را در معرض خطر فلج مغزی قرار دهند، عبارتند از:

مننژیت باکتریایی

یک عفونت باکتریایی است که باعث التهاب در غشاهای اطراف مغز و نخاع می شود.

آنسفالیت ویروسی

این عفونت ویروسی نیز موجب التهاب در غشاهای اطراف مغز و نخاع می شود.

زردی شدید یا درمان نشده. زردی به صورت زرد شدن پوست ظاهر می شود.

این وضعیت زمانی رخ می دهد که برخی از ضایعات جانبی خاص سلول های خونی “مصرف شده” از جریان خون فیلتر نمی شوند.

عوامل خطرزای دیگر مرتبط با حاملگی و زمان تولد

در حالی که سهم بالقوه هر یک از این عوامل محدود است، عواملی مرتبط با حاملگی یا چگونگی تولد نوزاد که خطر دچار شدن جنین یا نوزاد به فلج مغزی را افزایش می دهند، عبارتند از:

زایمان بریچ

احتمال بیشتری وجود دارد که نوزادان مبتلا به فلج مغزی در زمان زایمان به جای سر ابتدا از پا خارج شوند.

مشکلات حاملگی یا زایمان. نوزادانی که در طول حاملگی و زایمان مشکلات عروقی و تنفسی داشته اند، ممکن است دچارآسیب مغزی یا اختلالات مغزی باشند.

وزن کم نوزاد هنگام تولد

نوزادانی که وزن آنها کمتر از 5/5 پوند است (2.5 کیلوگرم)، بیشتر در معرض خطر فلج مغزی هستند.

با افت وزن نوزاد پس از تولد، این خطر افزایش می یابد.

جنینهای چند قلو

خطر ابتلا به فلج مغزی با تعداد نوزادانی که درون رحم هستند، افزایش می یابد.

اگر یک یا چند کودک از بین بروند، احتمال دارد که جنین های دیگر فلج مغزی شوند.

تولد زودرس

یک حاملگی طبیعی 40 هفته طول می کشد. نوزادانی که زودتر متولد می شوند و کمتر از 37 هفته در رحم مادر می مانند، بیشتر در معرض خطر فلج مغزی هستند.

هر چقدر که نوزاد زودتر متولد شود، بیشتر در معرض خطر فلج مغزی قرار می گیرد.

ناسازگاری گروه خونی بین مادر و کودک

اگر نوع خون مادر با نوزاد خود منطبق نباشد، سیستم ایمنی بدن او ممکن است نوع خون نوزاد را تحمل نکند و بدن او ممکن است شروع به تولید پادتنی برای حمله و کشتن سلول های خون کودک خود کند و این می تواند باعث آسیب مغزی شود.

عوارض فلج مغزی

ضعف عضلانی، اسپاسم عضلانی و مشکلات مربوط به هماهنگی بدن میتوانند در ایجاد بعضی ازعوارض جانبی فلج مغزی در دوران کودکی یا بزرگسالی دخیل باشند، در زیر به چند مورد از این عوارض اشاره می کنیم:

انقباض

انقباض کوتاه شدن عضلات به علت سفت شدن شدید آنها (اسپاستیک) است.

انقباض میتواند جلوی رشد استخوان را بگیرد، استخوانها را خم کند و باعث انحراف مفصل، در رفتگی مفاصل یا دررفتگی جزئی مفاصل شود.

سوء تغذیه

مشکلات غذا خوردن یا مشکل داشتن در بلعیدن غذا ممکن است موجب شود که افراد مبتلا به فلج مغزی، به ویژه نوزادان، نتوانند تغذیه کافی داشته باشند و تغذیه ناکافی سبب کاهش رشد و ضعیف شدن استخوانها میشود.

بعضی از کودکان ممکن است برای خوردن غذای کافی، نیاز به لوله تغذیه داشته باشند.

مشکلات سلامت روانی

افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است مشکلات روحی و روانی مانند افسردگی داشته باشند.

انزوای اجتماعی و چالش های مقابله با معلولیت می توانند باعث افسردگی شوند.

بیماری ریه

افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است دچار بیماریهای ریه و اختلالات تنفسی شوند.

مشکلات نورولوژیکی

افراد مبتلا به فلج مغزی در طول زمان احتمالا بیشتر در معرض اختلالات حرکتی قرار می گیرند یا علائم مشکلات عصبی آنها تشدید خواهد شد.

آرتروز

وارد شدن فشار بر روی مفاصل یا تنظیم غیر طبیعی مفاصل به علت اسپاسم عضلانی، ممکن است منجر به بروز زود هنگام بیماری دژنراتیو و دردناک استخوانی (استئوآرتریت) شود.

استئوپنی

شکستگی هایی ناشی از تراکم کم استخوان (استئوپنی) دلایل متعددی دارند، مانند فقدان تحرک، تغذیه ناکافی و مصرف داروهای ضد صرع .

عدم تعادل عضلات چشم

این مورد می تواند توانایی تمرکز بصری و ردیابی با چشم را تحت تأثیر قرار دهد.

متخصص چشم باید موارد مشکوک به عدم تعادل چشم ها را ارزیابی کند

جلوگیری از فلج مغزی

دراکثر موارد نمی توان از فلج مغزی پیشگیری کرد، اما می توانید احتمال به وجود آمدن آن را کاهش دهید.

اگر باردار هستید یا قصد دارید باردار شوید، می توانید این اقدامات را برای حفظ سلامتی و کم کردن مشکلات حاملگی انجام دهید:

1- اطمینان حاصل کنید که واکسینه شده اید. واکسیناسیون در برابر بیماری هایی مانند سرخجه می تواند از عفونتهایی که باعث آسیب مغزی جنین می شوند، جلوگیری کند.

2- مراقب خودتان باشید. هر چقدر که با سلامتی بیشتری حاملگی تان را شروع کنید، احتمال اینکه در طول حاملگی دچار عفونت هایی شوید که باعث فلج مغزی جنین خواهد شد، کمتر می شود.

3- در اوایل حاملگی و به طور مداوم در طول حاملگی تحت مراقبت های پزشکی قرار داشته باشید. مراجعه کردن به پزشک به طور منظم در دوران حاملگی، راه خوبی برای کاهش خطرات سلامتی برای شما و نوزاد شما است.

ملاقاتهای منظم شما با پزشک تان می تواند به پیشگیری از زایمان زود هنگام، وزن کم نوزاد در هنگام تولد و عفونت کمک کند.

4- از وسایل ایمنی برای حفظ امنیت کودک استفاده کنید. با استفاده از یک صندلی مخصوص کودک در اتومبیل، کلاه دوچرخه، نرده های ایمنی تخت کودک و مراقبت دائم از کودک از آسیب دیدن سر کودک تان جلوگیری کنید.

تشخیص پزشکی فلج مغزی

اگر پزشک خانوادگی شما یا متخصص اطفال احتمال دهد که کودک شما دچار فلج مغزی است، علائم و نشانه های کودک شما و همچنین سابقه پزشکی او را بررسی می کند و یک ارزیابی فیزیکی انجام می دهد.

پزشک ممکن است شما را به متخصصی ارجاع دهد که در زمینه درمان کودکان مبتلا به بیماری ها و مشکلات مغزی و سیستم عصبی آموزش دیده است (متخصص مغز و اعصاب اطفال).

علاوه بر این، پزشک انجام یک سری آزمایشات را برای تشخیص و جلوگیری از علل احتمالی دیگر تجویز خواهد کرد.

اسکن های مغزی

فن آوری های تصویربرداری از مغز می توانند نواحی آسیب دیده یا رشدهای غیر طبیعی سلولی در مغز را نشان دهند.

این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). در یک آزمایش MRI برای تولید جزئیات تصاویر 3 بعدی یا مقطعی از مغز کودک شما از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی استفاده می شود.

تصاویر MRI دراغلب موارد می توانند ضایعات یا ناهنجاری های مغز کودک را نشان دهند.

انجام این آزمایش هیچ دردی ندارد، اما دستگاه صداهای ناهنجار زیادی تولید می کنند و از طرفی این عکسبرداری ممکن است تا یک ساعت طول بکشد.

احتمالا قبل از انجام آزمایش به کودک شما یک آرام بخش ملایم داده خواهد شد.

MRI معمولا به آزمون های تصویربرداری دیگر ترجیح داده می شوند.

سونوگرافی جمجمه ای. این آزمایش را می توان برای اطفال انجام داد. در سونوگرافی جمجمه ای از امواج صوتی با فرکانس بالا برای گرفتن تصاویر مغز استفاده می شود.

سونوگرافی تصاویر دقیقی را تولید نمی کند، اما در موارد بسیاری از آن استفاده می شود، زیرا سریع و ارزان است و می تواند ارزیابی اولیه ارزشمندی را از مغز فراهم کند.

الکتروانسفالوگرام (EEG)

اگر فرزند شما تشنج داشته باشد، پزشک شما ممکن است عکسبرداری الکتروانسفالوگرام (EEG) را برای تعیین مبتلا بودن کودک به صرع توصیه کند.

تشنج ناشی از صرع در اغلب موارد برای افراد مبتلا به فلج مغزی اتفاق می افتد. در آزمایش EEG، الکترودهایی به سر کودک متصل می شوند.

EEG فعالیت الکتریکی مغز کودک را ثبت می کند.

اگر کودک صرع داشته باشد، تغییراتی در الگوهای موج مغزی طبیعی وجود خواهد داشت.

تست‌های آزمایشگاهی

معمولا تست های آزمایشگاهی برای تشخیص مشکلات ژنتیکی یا متابولیکی انجام می شود.

آزمایش‌های اضافی

اگر فلج مغزی برای فرزند شما تشخیص داده شده باشد، به احتمال زیاد شما برای انجام بررسی مشکلات دیگری که در ارتباط با این اختلال هستند به متخصصان دیگری ارجاع داده خواهید شد، دراین تستها ممکن است مشکلات زیر تشخیص داده شود:

  • مشکلات بینایی
  • اختلال شنوایی
  • تاخیر یا اختلالات گفتار
  • معلولیت های ذهنی
  • تاخیر های دیگر در رشد
  • اختلالات حرکتی

درمان فلج مغزی

کودکان و بزرگسالانی که مبتلا به فلج مغزی هستند، نیاز دارند که توسط یک تیم مراقبت پزشکی تحت مراقبت های طولانی مدت قرار گیرند.

این تیم ممکن است شامل افراد زیر باشد:

1- پزشک متخصص اطفال. پزشک متخصص اطفال بر برنامه درمانی و مراقبت های پزشکی نظارت می کند.

2- متخصص مغز و اعصاب اطفال. یک پزشک آموزش دیده برای تشخیص مشکلات مغزی و اختلالات سیستم عصبی (عصبی) که می تواند کودکانی که دچار این مشکلات هستند را درمان کند ممکن است برای مراقبت از کودک شما در تیم مراقبتی انتخاب شود.

3- جراح ارتوپد. ممکن است برای تشخیص و درمان مشکلات ماهیچه ای مشکوک کودک، در تیم مراقبتی از یک پزشک آموزش دیده برای درمان اختلالات عضلانی و استخوانی کمک گرفته شود.

4- فیزیوتراپیست. یک فیزیوتراپیست می تواند به بهبود قدرت بدنی و مهارت های راه رفتن کودک کمک کند و عضلات اورا بکشد.

فیزیوتراپی فلج مغزی
فیزیوتراپی فلج مغزی

4- کار درمانی فلج مغزی. یک درمانگر شغلی می تواند به کودک شما کمک کند تا مهارت های لازم برای انجام فعالیتهای روزانه خود را بدست آورد و طرز استفاده از وسایلی که به انجام این فعالیتها کمک می کنند را یاد بگیرد.

5- گفتار درمان. اگر کودک شما از مشکلات گفتاری، دشواری در بلعیدن یا مشکلات زبانی رنج میبرد، ممکن است در تیم مراقبتی از یک پزشک آموزش دیده برای تشخیص و درمان اختلالات گفتاری و زبانی کودک شما کمک گرفته شود.

6- درمانگر رشد. یک درمانگر رشد میتواند درمان هایی را برای کودک فراهم کند تا به او کمک کند که بتواند رفتارها، مهارتهای اجتماعی و مهارتهای فردی مناسب سن خود را در خود به وجود آورند.

7- متخصص بهداشت روانی. یک متخصص بهداشت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، ممکن است در مراقبت از کودک شما مشارکت داشته باشد.

او می تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا بر مشکلات معلولیت فائق بیایید.

8- سرگرمی درمانی. شرکت در برنامه های هنری و فرهنگی، ورزشی و سایر رویدادهایی مشابه به این کودکان کمک می کنند تا مهارت ها و توانایی های فیزیکی و شناختی خود را گسترش دهند.

والدین این کودکان اغلب متوجه پیشرفت در سخنروری، عزت نفس و سلامت احساسی کودک خود می شوند.

کار درمانی فلج مغزی
کار درمانی فلج مغزی

9- مددکار اجتماعی. یک مددکار اجتماعی می تواند به خانواده شما کمک کند که از خدمات موجود آگاه شوند و برای استفاده از خدمات مراقبتی برنامه ریزی کنند.

10- معلم آموزش ویژه. معلم آموزش ویژه به یادگیری ناتوانایی ها و تعیین نیازهای آموزشی کودک و شناسایی منابع آموزشی رسیدگی می کند.

داروهای بیماری فلج مغزی

می توان از داروهائی که می توانند سفتی عضلات را کاهش دهند، برای بهبود توانایی های عملکردی، درمان درد و کنترل عوارض ناشی از اسپاسم یا سایر علائم فلج مغزی استفاده کرد.

مهم است که در مورد خطرات دارویی با پزشک خود صحبت کنید و از او در مورد مناسب بودن درمانهای دارویی برای نیازهای خاص کودک شما بپرسید.

انتخاب دارو به این بستگی دارد که آیا این مشکل کودک تنها بر عضلات خاصی از بدن او تاثیر می گذارد یا کل بدن (عمومی) او را در بر می گیرد.

درمان های دارویی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1- اسپاستیسیتی موضعی. هنگامی که اسپاستیسیتی فقط یک گروه عضلانی را درگیر کند، پزشک ممکن است تزریق مستقیم بوتولینوم توکسین (بوتاکس) را به عضله، عصب یا هر دو تجویز کند، تزریق بوتاکس ممکن است به بهبود مشکل آبریزش دهان کمک کند.

این تزریق باید هر سه ماه یکبار انجام شود.

عوارض جانبی این نوع درمان ممکن است شامل درد، علائم خفیف آنفلوانزا، کبودی یا ضعف شدید باشند.

از دیگر عوارض جانبی جدی این مشکل، می توان به مشکلات تنفسی و دشواری در بلعیدن اشاره کرد.

2- اسپاستیسیتی عمومی. اگر تمام بدن درگیر اسپاسم باشد، آرامبخش های عضلانی خوردنی ممکن است بتوانند عضلات سفت و منقبض را آرام و شل کنند.

این داروها عبارتند از: دیازپام (والیم)، دانترولین سدیم (دنتریوم) و باکلوفن (گابولفن).

مصرف دیازپام خطر اعتیاد و وابستگی دارد، بنابراین برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود.

عوارض جانبی آن شامل خواب آلودگی، ضعف و خستگی است.

عوارض جانبی دانترولین عبارتند از: خواب آلودگی، ضعف، تهوع و اسهال.

عوارض جانبی باکلوفن شامل خواب آلودگی، گیجی و تهوع است.

توجه داشته باشید که باکلوفن می تواند با یک پمپ به طور مستقیم به نخاع تزریق شود.

پمپ با جراحی زیر پوست شکم قرار داده می شود.

درمان های غیر دارویی فلج مغزی

انواعی از درمان های غیر دارویی وجود دارند که می توانند به فرد مبتلا به فلج مغزی کمک کنند تا توانایی های عملکردی خود را افزایش دهد:

1- درمان فیزیکی فلج مغزی

تمرین دادن عضلات و ورزش کردن به قوی شدن، انعطاف پذیری، تعادل، رشد حرکتی و تحرک کودک شما کمک میکند.

شما همچنین خواهید آموخت که چگونه با احتیاط به نیازهای روزانه کودک خود در خانه، مانند حمام کردن و تغذیه فرزندتان، رسیدگی کنید.

برای 1 تا 2 سال پس از تولد، درمانگران فیزیکی و شغلی به مسائلی نظیر کنترل سر و تنه، غلت زدن و بهبود توانایی کودک در دست گرفتن اشیا رسیدگی می کنند.

بعد از آن، هر دو درمانگر در ارزیابی صندلی چرخدار مشارکت می کنند.

ممکن است استفاده از بریس ها یا اسپلینت ها برای کودک شما توصیه شود.

بعضی از این وسایل برای بهبود عملکرد هستند، مانند بهبود راه رفتن و بعضی دیگر برای کشش عضلات سفت هستند تا از انقباض عضلات جلوگیری شود.

2- کار درمانی فلج مغزی

با استفاده از استراتژی های جایگزین و تجهیزات پزشکی کمکی، کاردرمان ها بر روی استقلال شخصی کودک در انجام فعالیت های روزمره خود در خانه، مدرسه و جامعه کار می کنند.

تجهیزات پزشکی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، عبارتند از واکر، عصا، سیستم های مخصوص نشستن کودک یا صندلی های چرخدار الکتریکی.

3- گفتار و زبان درمانی

آسیب شناسان گفتار و زبان می توانند به بهبود توانایی فرزند شما در صحبت کردن واضح یا برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره کمک کنند.

اگر ارتباط برقرار کردن برای کودک سخت باشد، پاتولوژیست های گفتار و زبان می توانند نحوه استفاده از دستگاه های ارتباطی مانند کامپیوتر و صداساز را به کودک آموزش دهند.

وسیله ارتباطی دیگری که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، صفحه ای است که درون آن تصاویری از اشیا و فعالیت هایی که کودک شما در زندگی روزمره دیده است، قرار دارند.

جملات می توانند با اشاره به تصاویر ساخته شوند.

گفتار درمان ها همچنین ممکن است به مشکلات مربوط به عضلات مورد استفاده در هنگام خوردن و بلع رسیدگی کنند.

گفتار درمانی فلج مغزی
گفتار درمانی فلج مغزی

4- تفریح درمانی

بعضی از کودکان ممکن است از درمان های تفریحی مانند اسب سواری استفاده کنند.

این نوع درمان در بهبود مهارت های حرکتی، گفتاری و آرامش احساسی کودک موثر است.

جراحی یا رویه های دیگر

برای کاهش سفتی عضلات یا تصحیح ناهنجاری های استخوانی که به دلیل اسپاسم ایجاد شده اند، گاهی لازم است جراحی انجام شود.

این نوع درمان ها شامل موارد زیر هستند:

1- جراحی ارتوپدیک

کودکانی که انقباض های شدید یا ناهنجاری های شدید دارند ممکن است نیاز به جراحی استخوان و مفصل داشته باشند تا بازوها، ران ها و ساق ها و لگن آنها در محل مناسب شان قرار داده شوند.

رویه های جراحی ممکن است همچنین برای بلندتر کردن تاندون ها و ماهیچه هایی انجام شوند که به دلیل اسپاسم عضلانی بیش از حد کوتاه شده اند.

انجام این اصلاح ها می توانند درد را کم کنند و باعث بهبود حرکت شوند این رویه ها همچنین ممکن است استفاده از واکر بریسهای یا عصاره ها را برای فرد راحت تر کنند

2- جدا کردن اعصاب در بعضی از موارد شدید

وقتی روش‌های درمانی دیگر جواب نداده باشند جراحان ممکن است اعصابی که باعث اسپاسم عضلانی شده اند را ببرند.

این رویه ریزوتومی انتخاب پشتین نامیده می شود. این کار ماهیچه را آرام می کند و درد را کاهش میدهد اما ممکن است باعث بی‌حسی هم بشود.

3- آزمایشات بالینی

می توانید برای پیشگیری درمان و کنترل این بیماری از مطالعات بالینی انجام شده برای آزمایش روش های درمانی جدید استفاده کنید.

داروهای جایگزین

بعضی از کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی از بعضی از انواع داروهای جایگزین یا مکمل استفاده می‌کنند.

برای مثال علیرغم این که شواهد زیادی برای تاثیر اکسیژن درمانی با فشار بالا برای درمان فلج مغزی وجود ندارد، اما استفاده از آن برای درمان فلج مغزی بسیار شایع است.

باید به این روش یا روش های درمانی دیگری که تاثیر آنها برای درمان فلج مغزی ثابت نشده است، با تردید نگاه کرد.

تاکنون نتیجه خاصی از برنامه های بالینی کنترل شده‌ای که شامل روش های درمانی مانند اکسیژن درمانی با فشار بالا، ورزش های مقاومتی با استفاده از لباس های مخصوص، کمک به فرد برای انجام کامل یک حرکت و انواع خاصی از تحریک های الکتریکی هستند، گرفته نشده است یا تا به حال اثر مثبتی از آن ها دیده نشده است و جز روش های بالینی اصلی مورد قبول نیستند.

درمان با سلول های بنیادی به عنوان روشی در درمان فلج مغزی برای مدت زیادی مورد مطالعه قرار گرفته است اما تحقیقات هنوز در حال بررسی امن و موثر بودن این روشها هستند.

مطالعاتی که در آمریکا و جاهای دیگر انجام می شوند، در حال آزمایش امنیت و قابل تحمل بودن تزریق سلول های بنیادی خون بند ناف برای کودکان مبتلا به فلج مغزی هستند.

حمایت و پشتیبانی بیماران فلج مغزی

وقتی فلج مغزی برای کودک تشخیص داده میشود، تمام خانواده با چالش های جدیدی مواجه می شوند.

در اینجا نکاتی را برای مراقبت از خود و کودکتان ارائه می دهیم.

کودکان را مستقل بار بیاورید. تمام تلاشتان را برای تشویق استقلال کودک به کار بگیرید.

فرقی نمی کند که کارهایی که او می تواند انجام دهد چقدر کوچک هستند. شما نباید به این دلیل که می توانید کاری را آسان تر و سریع تر از کودک تان انجام دهید، خودتان به جای او کاری را انجام دهید.

برای کودکتان یک حامی باشید. شما نقش مهمی را در تیم مراقبت از سلامت کودک تان دارید.

سعی کنید از طرف کودک تان با تیم مراقبتی صحبت کنید و هر سوالی که دارید را از پزشکان، درمانگران و معلمان او بپرسید.

سعی کنید حامیانی پیدا کنید. داشتن دایره ای از حامیان می‌تواند به شما در فائق آمدن بر مشکلات فلج مغزی و تاثیرات آن کمک زیادی کند.

شما به عنوان پدر یا مادر این کودک ممکن است به خاطر ناتوانی کودکتان احساس ناراحتی یا گناه کنید.

پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا از گروه ها و سازمان های حمایتی و خدمات مشاوره بهره ببرید.

کودک شما همچنین می تواند از برنامه‌های حمایتی خانوادگی، برنامه‌های مدرسه و مشاوره بهره‌مند شود.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر کودکتان دچار فلج مغزی است، چگونگی آگاه شدن شما از شرایط کودکتان، می‌تواند به شدت ناتوانایی های او، اینکه برای اولین بار چه زمانی این مشکلات ظاهر شده باشند و وجود هر گونه عامل خطر زا در طول حاملگی یا زمان تولد ن، بستگی داشته باشد.

کارهایی میتوانید قبل از مراجعه به پزشک انجام دهید

علائم مشکلات فعلی کودکتان را بنویسید، حتی اگر آنها هیچ ارتباطی به فلج مغزی کودک نداشته باشند.

لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که خودتان یا کودکتان مصرف می‌کنید را تهیه کنید.

اطلاعات کلیدی پزشکی مربوط به خودتان و کودک تان را بنویسید و بنویسید که چه مشکلات سلامتی دیگری دارید.

هرگونه اطلاعات کلیدی شخصی مانند تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی کودکتان را بنویسید

هر سوالی که از پزشک تان دارید را به بنویسید

از یکی از اقوام یا دوستان تان بخواهید تا در این ملاقات همراه شما باشند تا به شما کمک کنند که هر چه پزشک می گوید را به خاطر بسپارید.

انتظار می رود که پزشک چه کارهایی انجام دهد؟

پزشک شما ممکن است سوالاتی را از شما بپرسد، مانند اینکه

1- شما چه نگرانی‌هایی در مورد رشد و تکامل کودک تان دارید؟
2- آیا او خوب غذا می خورد یا نه ؟
3- کودک تان نسبت به لمس شدن چه واکنشی نشان می دهد؟
4- آیا شما متوجه گرایش او به استفاده از یک طرف از بدنش شده اید؟

آیا کودکتان به نقطه عطفی در مراحل رشد و تکامل خود رسیده است؟ مانند غلت زدن، خود را جلو کشیدن، نشستن، خزیدن، راه رفتن یا صحبت کردن

سوال هایی که می توانید از پزشک تان بپرسید

اگر پزشک خانوادگی شما یا پزشک متخصص اطفال باور دارد که کودکتان نشانه های فلج مغزی دارد، بهتر است سوالات زیر را از او بپرسید.

1- برای تشخیص فلج مغزی به چه آزمایشاتی نیاز است؟
2- چه مدت طول می کشد تا نتایج این آزمایشات را بگیریم؟
3- باید به چه متخصصانی مراجعه کنیم؟
4- چگونه می توانیم متوجه اختلالاتی که عموماً مرتبط با فلج مغزی هستند شویم؟
5- آیا مطالب آموزشی و استفاده از خدمات حمایتی محلی مربوط به فلج مغزی را توصیه می کنید؟

آیا کودک باید از برنامه های چند منظوره ای استفاده کند که در آنها به تمام نیازهای او در یک ملاقات رسیدگی میشود، مانند کلینیک فلج مغزی.

سعی کنید کودک تان همیشه تحت نظر پزشک باشد

مهم است که کودکان را به تمام قرارملاقات های برنامه ریزی شده و ملاقات های سالانه ببرید.

این ملاقات ها به پزشک کودکتان این فرصت را می دهد تا بر روی تکامل کودک در موارد کلیدی نظارت کند.

در زیر به بعصی از این موارد اشاره شده است.

  • رشد
  • میزان سفت بودن ماهیچه
  • هماهنگی بدن
  • وضعیت بدنی
  • مهارتهای حرکتی مناسب با سن
  • توانایی های حسی مانند بینایی، شنوایی و لامسه

فیزیوتراپی در منزل

0 0 امتیازها
امتیازدهی

بفرست برای کسی که نیاز داره ببینه . . .

بیشتر در این رابطه بخوانید

آخرین مقالات در فیزیوتراپی دایان

عضویت
اطلاع دهی برای
guest

0 نظرات
بارخورد درون خطی
نمایش همه دیدگاه‌ها