برای تشخیص و درمان پارگی تاندون آشیل ابتدا در طول معاینه فیزیکی، پزشک ساق پایتان را برای پیدا کردن نواحی حساس و متورم معاینه خواهد کرد.
اگر این تاندون کاملاً پاره شده باشد، پزشک ممکن است شکافی را در تاندون احساس کند.
پزشک ممکن است از شما بخواهد که بر روی یک صندلی زانو بزنید یا در حالی که پایتان از لبه میز معاینه آویزان است، بر روی شکم دراز بکشید.
پس از آن، او ممکن است ماهیچه های ساق پا را فشار دهد تا ببیند که آیا به صورت اتوماتیک خم خواهد شد یا نه.
اگر پا تکان نخورد، احتمالاً تاندون آشیل شما پاره شده است.
اگر سوالی درباره میزان جراحت تاندون آشیل تان داشته باشید، مانند اینکه آیا پارگی آن کامل است یا تنها به طور جزئی پاره شده است، پزشک شما ممکن است یک عکس برداری MRI یا سونوگرافی را تجویز کند.
در این رویه های عکسبرداری که بدون درد هستند، عکس هایی از بافت های بدن گرفته می شود.
درصورتی که مطلب مربوط به پارگی تاندون، دلایل آن و پیشگیری را مطالعه نکرده اید مطلب زیر را مطالعه کنید.
درمان پارگی تاندون آشیل اغلب بستگی به سن، سطح فعالیت و شدت جراحت شما دارد.
به طور کلی جوان تر ها و افراد فعال، به خصوص ورزشکاران، مایل هستند که برای ترمیم یک پارگی کامل تاندون آشیل جراحی را انتخاب کنند.
در حالیکه افرادی که سن بالاتری دارند به احتمال بیشتر درمانهای غیر جراحی را انتخاب می کنند.
اما مطالعات اخیر نشان داده اند که تاثیر هر دوی درمان های جراحی و غیر جراحی نسبتاً مشابه بوده است.
این روش معمولاً شامل موارد زیر است:
درمانهای غیر جراحی خطرهای مرتبط با جراحی مانند عفونت را ندارند.
یک رویه غیر جراحی ممکن است احتمال اینکه دوباره دچار پارگی شوید و اینکه دوره ریکاوری بیشتر طول بکشد را افزایش دهد.
مطالعات اخیر نتایج مطلوبی را در مورد استفاده از روشهای غیر جراحی نشان داده اند؛ البته در صورتی که افراد مورد درمان با این روش ها، توانبخشی خود را با تمرینهای تحمل وزن اولیه شروع کنند.
این رویه معمولاً شامل ایجاد یک شکاف در پشت ناحیه پایین پا و بخیه کردن تاندون پاره شده به یکدیگر است.
بسته به شرایط بافت های پاره شده، تاندون های دیگر می توانند به ترمیم این بافت ها کمک کنند.
عوارض جانبی جراحی میتواند شامل عفونت و آسیب عصب باشد. رویه های حداقل تهاجمی میزان عفونت ها را نسبت به جراحی های باز کاهش می دهند.
بعد از هر کدام از این درمان ها شما باید برای تقویت ماهیچه های پاها و تاندون آشیل تان تمرین های فیزیوتراپی را انجام دهید.
اکثر افراد پس از ۴ تا ۶ ماه به سطح فعالیت قبلی خود باز میگردند.
مهم است که پس از آن به تمرین های پایداری و قدرتی ادامه دهید زیرا بعضی از مشکلات ممکن است حتی بیشتر از یک سال باقی بمانند.
نوعی از توانبخشی که با عنوان توانبخشی کاربردی شناخته میشود نیز بر روی هماهنگی قسمت های بدن و اینکه شما چگونه حرکت می کنید، تمرکز می کند.
هدف این است که شما به عنوان یک ورزشکار یا در زندگی روزمره خود به بالاترین سطح عملکرد خود باز گردید.
در یک مطالعه مروری نتیجه گرفته شد که اگربه یک توانبخشی کاربردی دسترسی داشته باشید، ممکن است نتایجی که از درمانهای غیرجراحی میگیرید به همان خوبی نتایج حاصل از جراحی باشد.
اما هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است.
همچنین، روند توانبخشی پس از جراحی یا درمانهای غیر جراحی معمولا به صورت حرکت کردن اولیه و پس از آن پیشرفت سریعتر است.
مطالعات در این زمینه نیر هنوز در حال انجام هستند.
افرادی که تاندون آشیل آنها پاره شده است، معمولاً برای درمان فوری به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه می کنند.
شما ممکن است همچنین نیازداشته باشید که با پزشک هایی که در طب ورزشی یا جراحی ارتوپدی تخصص دارند، مشورت کنید.
لیستی تهیه کنید که شامل موارد زیر باشد:
پزشک ممکن است بعضی از سوالات زیر را از شما بپرسد:
پس از تشخیص و درمان پارگی تاندون آشیل برای درمان فیزیوتراپی و توانبخشی پارگی تاندون آشیل با کلینیک فیزویوتراپی دایان تماس بگیرید.