تاندون آشیل از پشت ساق پا پایین رفته و عضلات ساق را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. زمانی که این تاندون تحت فشار اضافی قرار گیرد باعث التهاب می شود. این شرایط تاندونیت آشیل یا التهاب تاندون آشیل نامیده می شود.
تاندون آشیل بزرگترین تاندون بدن است و می تواند نیروی زیادی را تحمل کند اما همچنان در معرض آسیب قرار دارد.
از درد و کوفتگی بدن خسته شدی؟
تماس بگیر و وقت معاینه یا فیزیوتراپی تنظیم کن!
تاندونیت آشیل یا التهاب تاندون آشیل معمولاً در اثر پارگی های بسیار ریز که هنگام انجام ورزش های شدید یا پرفشار زیاد مانند دویدن در تاندون ایجاد می شود رخ می دهد.
تاندون بدون درمان پاره خواهد شد. درمان در موارد خفیف شامل استراحت یا تغییر برنامه ورزشی است. در موارد متوسط شمامل فیزیوتراپی است اما موارد شدیدتر احتمالاً به جراحی نیاز خواهند داشت.
-
1.
درمان التهاب تاندون آشیل
- 1.1. 1- بسته های یخ
- 1.2. 2- استراحت
- 1.3. 3- بالا بردن پا
- 1.4. 4- تسکین درد
- 1.5. 5- تزریق استروئید
- 1.6. 6- بانداژهای کمپرس و دستگاه های ارتتیک
- 1.7. 7- درمان با استفاده از امواج شوک (شاکویوتراپی)
- 1.8. عمل جراحی
- 1.9. کشش و تمرین
- 1.10. علائم التهاب تاندون آشیل
- 1.11. تشخیص
- 1.12. عوارض احتمالی
- 1.13. علل التهاب تاندون آشیل
- 1.14. چشم انداز
- 1.15. پیشگیری از التهاب تاندون آشیل
درمان التهاب تاندون آشیل
هدف از درمان تسکین درد و کاهش تورم است. انتخاب روش درمانی به شدت شرایط و این که بیمار یک ورزشکار حرفه ای است یا خیر بستگی دارد.
پزشک احتمالاً ترکیبی از استراتژی ها را پیشنهاد خواهد کرد.
روش های ابتدایی درمان فیزیوتراپی تاندونیت آشیل عبارتند از:
1- بسته های یخ
قرار دادن یخ روی تاندون هنگام درد یا بعد از ورزش می تواند درد و التهاب را تسکین دهد.
2- استراحت
استراحت کردن به بافت فرصت می دهد تا بهبود یابد. نوع استراحت مورد نیاز به شدت علائم بستگی دارد.
استراحت در موارد خفیف به معنای کاهش شدت تمرین است اما در موارد شدید احتمالاً برای روزها یا هفته ها به استراحت کامل نیاز خواهید داشت.
3- بالا بردن پا
بالا نگه داشتن پا بالاتر از سطح قلب می تواند تورم را کاهش دهد.
4- تسکین درد
داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن می توانند درد و تورم را کاهش دهند. افراد مبتلا به آسم، بیماری کلیوی یا بیماری کبد ابتدا باید با پزشک مشورت کنند.
5- تزریق استروئید
به عنوان مثال کورتیزون می تواند تورم تاندون را کاهش دهد اما با خطر بیشتر پارگی تاندون نیز همراه است. تزریق هنگام اسکن ناحیه با سونوگرافی می تواند این خطر را کاهش دهد. بهتر است تزریق توسط متخصص ارتوپد مچ پا انجام شود.
6- بانداژهای کمپرس و دستگاه های ارتتیک
پشتیبانی از مچ پا و قرار دادن کفی در کفش می تواند با برداشتن فشار از روی تاندون به بهبودی کمک کند.
بالابرهای پاشنه که پا را از کف کفش فاصله می دهند نیز می توانند به بیماران مبتلا به تاندونیت آشیل در محل اتصال کمک کنند.
7- درمان با استفاده از امواج شوک (شاکویوتراپی)
از موج های شوک با انرژی بالا یا شاک ویو تراپی برای تحریک روند بهبود التهاب تاندون آشیل استفاده می شود.
این روش نتایج پایدار نداشته است اما اگر سایر اقدامات مؤثر واقع نشوند ارزش این را دارد که قبل از اقدام به عمل جراحی این روش را امتحان کنید.
بهبود تاندونیت معمولاً بین چند روز تا 6 هفته طول خواهد کشید.
عمل جراحی
جراحی می تواند صدمات وارد شده به تاندون در اثر تاندونیت آشیل را که موجب التهاب آن شده است را برطرف کند.
آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا جراحی را تنها در صورتی که درد به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه یابد توصیه می کند.
متداول ترین روش کشش عضله گاستروکنمیوس است. در این روش یکی از دو عضله تشکیل دهنده ساق پا برای افزایش دامنه حرکت مچ پا کشیده می شود.
کشش و تمرین
یک متخصص فیزیوتراپی می تواند برای بهبود انعطاف پذیری و افزایش قدرت عضلات کاف به شما تمرینات کششی آموزش دهد.
در اینجا دو تمرین پیشنهادی آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا آورده شده است.
کشش عضلات کاف
- دستان خود را روی دیوار قرار داده و خم شوید.
- یک پا را صاف روی زمین گذاشته و زانوی دیگر را بصورت خمیده روی آن قرار دهید.
- باسن خود را به سمت دیوار فشار داده و 10 ثانیه در این حالت بمانید.
- آرام باشید و این حرکت را 20 مرتبه با هر پا تکرار کنید.
Bilateral heel drop
- ایستاده و نیمه جلوی پاها را روی پله بگذارید. برای اطمینان از حفظ تعادل و نیفتادن یک نرده را نگه دارید.
- به آرامی پاشنه های پا را بلند کرده و مجدداً تا جایی که می توانید پایین بیاورید.
- این حرکت را 20 مرتبه تکرار کنید.
هر دو تمرین باید آرام و کنترل شده انجام شود. سریع انجام دادن این حرکات می تواند آسیب را افزایش دهد.
این تمرینات به بهبود تاندون آشیل کمک کرده و از آسیب دیدگی در آینده جلوگیری می کنند. فیزیوتراپی معولا پس از یک هفته از آسیب شروع می شود.
بیشتر بخوانید: فیزیوتراپی تاندون آشیل یا تاندینوپاتی آشیل
علائم التهاب تاندون آشیل
علامت اصلی تاندونیت آشیل یا التهاب تاندون آشیل تجمع تدریجی درد است که با گذشت زمان بدتر می شود.
همچنین این احتمال وجود دارد که فرد متوجه علائم زیر شود:
- احساس درد در تاندون آشیل در فاصله چند سانتی متری از استخوان پاشنه پا
- احساس سفتی، کندی و ضعف ساق پا
- درد جزئی در پشت ساق پا که پس از دویدن یا ورزش کردن شدیدتر می شود.
- درد در تاندون آشیل هنگام دویدن یا چند ساعت بعد
- دردی که هنگام دویدن سریع، دویدن طولانی مدت یا هنگام بالا رفتن از پله ها بیشتر می شود.
- تورم یا برجستگی تاندون آشیل
- صدا دادن تاندون آشیل هنگام لمس کردن یا حرکت دادن
تشخیص
علائم ذکر شده و سایر علائم مشابه در بیماری های مختلف دیده می شود بنابراین تشخیص دقیق نیازمند راهنمایی پزشکی است.
پزشک درباره علائم سؤالاتی پرسیده و معاینه فیزیکی انجام می دهد. او برای پیدا کردن منبع درد یا التهاب به آرامی پشت مچ پا و تاندون را لمس می کند.
پزشک همچنین برای بررسی اختلال در دامنه حرکت و انعطاف پذیری پا و مچ پا آزمایشاتی انجام خواهد داد.
آزمایش تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا اسکن اولتراسوند می تواند به رد سایر دلایل احتمالی درد و تورم و ارزیابی هر گونه آسیب تاندون کمک کند.
عوارض احتمالی
تاندونیت آشیل می تواند منجر به تاندینوز آشیل شود که یک بیماری تحلیل برنده است.
در این شرایط ساختار تاندون تغییر کرده و در معرض آسیب جدی قرار می گیرد. تاندون در اثر تاندینوز پاره شده و دردی شدید ایجاد خواهد کرد.
تاندونیت و تاندینوز بیماری های مختلفی هستند. تاندونیت التهاب است در حالی که تاندینوز یک روند دژنراتیو در سطح سلولی است و هیچ التهابی وجود ندارد.
تاندونیت غالباً به اشتباه تاندینوز تشخیص داده می شود. تشخیص صحیح منجر به انتخاب درمان مناسب تر خواهد شد.
علل التهاب تاندون آشیل
تاندونیت آشیل می تواند علل مختلفی داشته باشد. اجتناب از برخی از آن ها آسان تر است اما آگاهی از تمام این عوامل می تواند به تشخیص زودهنگام و جلوگیری از آسیب جدی کمک کند.
تاندونیت در غیر از محل اتصال در افراد جوان و فعال بیشتر شایع است. در این شرایط الیاف وسط تاندون شروع به تجزیه، ضخیم شدن و تورم می کنند.
تاندونیت آشیل در محل اتصال لزوماً مربوط به فعالیت نیست. این شرایط قسمت تحتانی تاندون که به استخوان پاشنه متصل است را تحت تأثیر قرار می دهد.
علل تاندونیت آشیل عبارتند از:
- استفاده از کفش های نامناسب یا کهنه هنگام دویدن یا ورزش کردن
- گرم نکردن صحیح بدن قبل از ورزش
- افزایش بسیار سریع شدت ورزش مانند افزایش سرعت دویدن یا مسافت
- افزایش زودهنگام حرکاتی مانند دویدن روی تپه یا بالا رفتن از پله به تمرینات ورزشی
- دویدن روی سطوح سخت یا ناهموار
- فعالیت با عضله ساق آسیب دیده یا دارای انعطاف پذیری کم که فشار بیشتری به تاندون آشیل وارد می کند.
- فعالیت بدنی شدید و ناگهانی مانند دویدن سریع برای رسیدن به خط پایان
تفاوت در آناتومی پا و یا مچ نیز می تواند منجر به تاندونیت آشیل شود. صاف یا گود بودن کف پا می تواند تاندون را تحت فشار قرار دهد.
خار استخوان زائده استخوانی در محلی است که تاندون به استخوان می پیوندد. این خارها می توانند به تاندون آشیل ساییده شده و منجر به آسیب و ناراحتی شوند.
خطر ابتلا به تاندونیت و پارگی تاندون احتمالاً در بیمارانی که آنتی بیوتیک های فلوروکینولون مصرف می کنند بیشتر است.
سازمان غذا و داروی آمریکا در سال 2008 درخواست داد که بر روی جعبه داروهای تجویزی مانند سيپرو، سيپروفلوكساسين، فاكتيو يا ژميفلوكساسين و ساير موارد علامت هشدار اضافه شود.
با قطع مصرف خطر آسیب از بین نمی رود. افراد چندین ماه پس از قطع مصرف دارو نیز مشکلات تاندون را گزارش کرده اند.
بیشتر بخوانید: تشخیص و فیزیوتراپی درمان پارگی تاندون آشیل
چشم انداز
بهبودی به شدت تاندونیت، علت اصلی التهاب تاندون آشیل در ناحیه پا و نوع صدمه بستگی دارد.
بر اساس گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا برطرف شدن درد حتی با درمان زودرس احتمالاً چندین ماه طول خواهد کشید.
در صورتی که درد طی شش ماه برطرف نشود احتمالاً لازم است عمل جراحی صورت گیرد. کسانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند حداقل 12 ماه نمی توانند ورزش های رقابتی یا دو انجام دهند و برخی نیز هرگز نمی توانند به ورزش بازگردند.
پیشگیری و درمان به موقع بهترین راه برای جلوگیری از مشکلات طولانی مدت است.
پیشگیری از التهاب تاندون آشیل
نمی توان به طور کامل از بروز تاندونیت آشیل جلوگیری کرد اما با آگاهی از دلایل احتمالی و احتیاط می توان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد.
اقداماتی که می توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:
- ورزش های مختلف: جایگزینی تمرینات پرفشار مانند دو با ورزش های کم فشار مانند شنا در بعضی از روزها می تواند باعث کاهش فشار وارده بر تاندون آشیل شود.
- محدود کردن تمرینات خاص: به عنوان مثال دویدن بیش از حد روی تپه می تواند فشار زیادی به تاندون آشیل وارد کند.
- پوشیدن کفش مناسب و تعویض آن هنگام کهنه شدن: کفشی که قوس پا را پوشش داده و از پاشنه پا محافظت می کند کشیدگی کمتری در تاندون ایجاد خواهد کرد.
- استفاده از پدهایی برای پوشش قوس پا در داخل کفش: در مواردی که کفش مناسب است اما پشتیبانی مورد نیاز برای قوس پا را فراهم نمی کند این راه حل می تواند مفید باشد.
- افزایش تدریجی شدت تمرین: تاندونیت آشیل می تواند هنگامی که تاندون بیش از حد تحت فشار قرار گیرد اتفاق بیفتد بنابراین گرم کردن بدن و افزایش تدریجی سطح فعالیت به عضلات زمان می دهد تا شل شوند فشار کمتری به تاندون وارد خواهد شد.
کشش و گرم کردن بدن قبل و بعد از ورزش بسیار مهم است. کشش به انعطاف پذیری تاندون آشیل کمک کرده و احتمال ایجاد تاندونیت را کاهش می دهد.
کشش روزانه از جمله روزهای استراحت نیز منجر به افزایش انعطاف پذیری خواهد شد.
برای تشخیص التهاب تاندون آشیل و شروع فیزیوتراپی، درمان های فیزیوتراپی و توانبخشی مخصوص تاندونیت آشیل با کلینیک فیزویوتراپی دایان تماس بگیرید.
برای دریافت مشاوره با ما تماس بگیرید: 02122764555 – 02122786049 – 09128340536