میوپاتی اصطلاح کلی برای اشاره به بیماری هایی است که بر عضلات متصل به استخوان ها (عضلات اسکلتی) تأثیر می گذارند.
میوپاتی گاهی ارثی بوده و یا در مراحل بعدی زندگی (اکتسابی) ایجاد می شود. افراد مبتلا به میوپاتی در انجام فعالیت های روزمره زندگی مانند حمام کردن، شانه کردن موها یا بلند شدن از روی صندلی مشکل دارند.
میوپاتی به بیماری هایی که بر عضلات اسکلتی (عضلاتی که به استخوان ها متصل می شوند) تأثیر می گذارند، اشاره دارد. این بیماری ها به فیبرهای عضلانی حمله کرده و عضلات را ضعیف می کنند.
این بیماری با توجه به علت ابتلا به بیماری دسته بندی شده و اساسا به دو گروه تقسیم می شود: ارثی و اکتسابی.
این بیماری ارثی بیماری هایی هستند که با آن ها متولد می شوید و معمولا از به ارث بردن یک جهش ژنی غیر طبیعی از والدین مبتلا به بیماری به وجود می آیند.
انواع ارثی میوپاتی عبارتند از:
علائم میوپاتی مادرزادی معمولا از زمان تولد یا در اوایل کودکی شروع شده و گاهی نیز تا سن نوجوانی یا حتی بعد از آن در بزرگسالی ظاهر نمی شود.
میوپاتی های مادرزادی در مقایسه با سایر انواع ارثی بیماری تا حدودی منحصر به فرد هستند؛ زیرا ضعف معمولا تمام عضلات (نه فقط عضلات پروگزیمال نزدیک به مرکز بدن) را تحت تأثیر قرار داده و پیشرونده نیست.
میوپاتی میتوکندریایی ناشی از نقص در میتوکندری یا بخش تولید کننده انرژی سلول ها است.
این بیماری منجر به ضعف عضلانی شده اما علائم دیگری نیز دارد، چراکه اختلال در میتوکندری معمولا بر سایر اندام ها مانند قلب، مغز و دستگاه گوارش نیز تأثیر می گذارد. بیماری های این گروه ناشی از جهش های ژنی با یا بدون سابقه خانوادگی هستند.
علت ابتلا به میوپاتی متابولیک نقص در ژن هایی است که کد آنزیم های مورد نیاز برای عملکرد و حرکت طبیعی عضلات را مشخص می کنند.
عدم توانایی در انجام فعالیت های ورزشی، دردهای عضلانی در شانه ها و ران ها پس از فعالیت و یا رابدومیولیز غیر آسیب زا (شرایط مربوط به فیبر عضلانی) از مشخصه های این بیماری هستند. میوپاتی متابولیک گاهی نیز با دوره های ضعف همراه است.
تخریب پیشرونده بافت عضلانی به دلیل وجود پروتئین های ساختاری غیر طبیعی یا ناکافی از علائم دیستروفی عضلانی است. این بیماری بازوها و پاها و همچنین برخی عضلات چشم یا صورت را در درجات مختلف درگیر می کند.
میوپاتی اکتسابی در مراحل بعدی زندگی ایجاد شده و علت ابتلا به این بیماری سایر اختلالات پزشکی، عفونت ها، قرار گرفتن در معرض برخی داروها یا عدم تعادل الکترولیت ها و برخی عوامل دیگر است. انواع مختلف میوپاتی اکتسابی عبارتند از:
میوپاتی خودایمنی یا التهابی نوعی بیماری است که بدن به خود حمله کرده و باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد عضلات می شود.
میوپاتی سمی زمانی اتفاق می افتد که یک سم یا دارو با ساختار یا عملکرد عضلات تداخل داشته باشد.
میوپاتی غدد درون ریز زمانی اتفاق می افتد که هورمون ها در عملکرد عضلات اختلال ایجاد کنند.
بیشتر بخوانید : دلیل احساس ضعف عضلانی و ماهیچه ها چیست؟
میوپاتی عفونی به دلیل وجود عفونت هایی رخ می دهد که بر عملکرد عضلات تأثیر می گذارند. این عفونت ها عبارتند از:
سطح بالا یا پایین الکترولیت های زیر در عملکرد عضلات اختلال ایجاد می کند:
میوپاتی بیماری بحرانی یک بیماری مربوط به اندام و عضلاتی است که به تنفس کمک می کنند (عضلات تنفسی).
این بیماری زمانی که در بخش مراقبت های ویژه هستید به وجود آمده و تا حدی به دلیل ماندن در تختخواب برای مدت طولانی (بی حرکتی طولانی) و یا مصرف داروهایی مانند شل کننده های عضلانی، کورتیکواستروئیدها یا آرام بخش ها در طول مراقبت ایجاد می شود.
بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی آسیب های اسکلتی عضلانی
هر شخصی ممکن است به میوپاتی مبتلا شود. عواملی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند عبارتند از:
سایر اشکال ارثی میوپاتی که روی کروموزوم های دیگر حمل می شود، تمام جنس ها را به طور یکسان تحت تأثیر قرار می دهند.
میزان رایج بودن میوپاتی به نوع آن بستگی دارد. به عنوان مثال در میوپاتی های اکتسابی:
دیستروفی عضلانی رایج ترین نوع میوپاتی ارثی بوده و معمولا در مردان و افراد مرد تعیین شده در بدو تولد بیشتر دیده می شود.
میوپاتی در اکثر موارد علائم رایجی دارد که عبارتند از:
بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی ضعف عضلات
در اکثر میوپاتی ها علامت رایج ضعف عضلانی متقارن (بطور یکسان در هر دو طرف بدن) به خصوص در عضلات پروگزیمال دیده می شود.
عضلات پروگزیمال مانند شانه، بازو، باسن و ران نزدیک ترین عضلات به مرکز بدن هستند و اختلال در هر یک از آن ها منجر به موارد زیر می شود:
عضلات دست یا پا معمولا تحت تأثیر قرار نمی گیرند و سایر علائم بسته به نوع میوپاتی متفاوت هستند.
بیشتر بخوانید : درمان دردهای عضلانی
ابتدا باید با پزشک مراقبت های اولیه تماس بگیرید و او را از علائمی که نگران آن ها هستید آگاه کنید. بسته به ماهیت علائم، احتمالا به متخصص مغز و اعصاب یا روماتولوژی ارجاع داده خواهید شد.
پزشک در مورد سوابق پزشکی و خانوادگی، داروهای تجویزی و علائم سؤالاتی پرسیده و برای بررسی پوست، رفلکس ها، قدرت عضلانی، تعادل و احساس معاینه فیزیکی انجام می دهد. آزمایشاتی که پزشک تجویز خواهد کرد عبارتند از:
پزشک پس از تعیین نوع خاص میوپاتی یک برنامه درمانی متناسب با علائم ارائه می دهد. اکثر درمان ها شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی و ورزش بوده و درمان های خاص تری بر اساس نوع میوپاتی نیز وجود دارد.
به طور کلی می توان اکثر میوپاتی های اکتسابی را به خوبی کنترل و درمان کرد و ضعف و علائم را به حداقل رساند. برخی از انواع میوپاتی ارثی را نیز می توان با روش هایی خاص درمان کرد و پیشرفت بیماری را کاهش داد.
در حال حاضر اکثر میوپاتی های ارثی درمان خاصی ندارند، اما فیزیوتراپی و ورزش می تواند به مدیریت علائم کمک کند.
هدف از درمان این نوع میوپاتی کاهش التهاب و پاسخ خود ایمنی بدن بوده و اغلب از روش های زیر استفاده می شود:
اکثر میوپاتی های ارثی و ژنتیکی درمان خاصی نداشته و هدف بطور کلی کنترل علائم با ارائه روش های درمانی مختلف است. چندین آزمایش بالینی در زمینه های مختلف درمانی و ژن تراپی در حال انجام است.
دیستروفی عضلانی دوشن و بیماری پمپ اختلالاتی هستند که با مصرف برخی داروهای خاص درمان می شوند.
بیشتر بخوانید : درمان دیستروفی عضلانی با فیزیوتراپی
پزشکان انواع اکتسابی میوپاتی از جمله میوپاتی غدد درون ریز، سمی و عفونی را با درمان مشکلات زمینه ای که منجر به بروز بیماری می شوند مدیریت می کنند.
میوپاتی های سمی با از بین بردن عامل ابتلا به بیماری (برای مثال الکل یا تولوئن) یا دارو (به عنوان مثال استاتین ها) درمان می شوند.
علائم عضلانی ناشی از عفونت های باکتریایی، ویروس ها یا سایر ارگانیسم های عفونی با درمان مستقیم عفونت با استفاده از آنتی بیوتیک ها بهبود می یابند.
اگرچه میوپاتی یک بیماری طولانی مدت (مزمن) است، در صورت ابتلا به نوع ارثی و یا اکتسابی این بیماری می توانید اقداماتی برای بهبود سلامت و کنترل بیماری انجام دهید. این اقدامات شامل موارد زیر هستند:
در صورت امکان از لباس های پوشیده و کلاه استفاده کرده و قبل از بیرون رفتن حتما از کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظ در برابر آفتاب (اس پی اف) حداقل ۳۰ استفاده کنید.
از آنجایی که میوپاتی انواع مختلفی دارد، پزشک باید برای رفع علائم یک روش درمانی خاص ارائه دهد. بنابراین مهم است که دستورالعمل های پزشک را به دقت دنبال کنید.
همچنین مراقب بدن خود باشید و هر گونه تغییر در بیماری و شدت علائم را یادداشت کنید.
در فواصل زمانی منظم و برنامه ریزی شده (یا زودتر، در صورت مشاهده تغییر در علائم) به پزشک مراجعه کنید تا هنگام بروز علائم بتوان سریعا در برنامه درمانی تغییرات لازم را ایجاد کرد.
میوپاتی عارضه ای است که فرد به صورت ارثی و یا اکتسابی به آن مبتلا می شود. این بیماری می توانند در فعالیت های روزمره فرد مشکلاتی را به وجود بیاورد که باید قبل از وخیم شدن حال بیمار به متخصص مراجعه کند.
میوپاتی عارضه ای است که فرد به صورت ارثی و یا اکتسابی به آن مبتلا می شود. این بیماری می تواند در فعالیت های روزمره فرد مشکلاتی را به وجود بیاورد که باید قبل از وخیم شدن حال بیمار به پزشک متخصص مراجعه کند. برای تشخیص و درمان میوپاتی در تهران به کلینیک تخصصی فیزیوتراپی دایان مراجعه کنید.
شماره تماس های کلینیک فیزیوتراپی دایان جهت دریافت نوبت حضوری : ۰۲۱۲۲۷۸۶۰۴۹ – ۰۹۱۲۸۳۴۰۵۳۶