آسیب ها و فیزیوتراپی چهار سر ران

چهار سر ران از چهار ماهیچه تشکیل شده است که در جلوی ران قرار گرفته اند.

این ماهیچه ها مسئول حرکت دادن مفصل ران و باز کردن و صاف کردن زانو هستند.

موارد زیر از جراحت‌های چهار سر ران هستند:

• کوفتگی ناشی از یک ضربه مستقیم
• کشیدگی به علت استفاده بیش از حد از یک این ماهیچه ها
• پارگی جزئی ماهیچه
• Tendinitis (التهاب تاندون)
• Tendinosis (تخریب تاندون و ماندن اثز زخم بر روی آن به خاطر جراحت های مکرر)
• پارگی تاندون
• سندرم کامپارتمان به علت افزایش فشار ناشی از خونریزی از یک کوفتگی، جراحت ناشی از ضربه یا شکستگی

بسیاری از جراحت های چهار سر ران با بررسی شرایط فرد در حالی که بر روی تخت دراز کشیده شده است، قابل تشخیص هستند.

 درمان اغلب شامل RICE است (استراحت، گذاشتن یخ، فشرده سازی و بالا گرفتن).

گاهی اوقات نیاز است که از فیزیوتراپی برای بازیابی دامنه حرکت و قدرت ماهیچه کمک گرفته شود.

 ممکن است برای ترمیم پارگی های تاندون، فتق ماهیچه و آزادسازی فشار در سندروم کمپارتمان نیاز به جراحی باشد.

 چهار سر ران چیست؟

عضلات چهار سر ران در جلوی ران قرار گرفته اند و مسئول باز کردن و صاف کردن زانو و حرکت دادن مفصل ران هستند.

چهار سر ران از چهار ماهیچه تشکیل شده است:

• ماهیچه پهن درونی (Vastus medialis)
• ماهیچه پهن میانی (Vastus intermedius)
• ماهیچه پهن بیرونی (Vastus lateralis)
• ماهیچه راست رانی (Rectus femoris)

 ماهیچه راست رانی از جایی شروع می شود که به استخوان تهیگاهی یا ایلیوم که یکی از استخوان های لگن است، متصل شده است و سپس از مفصل ران عبور می کند.

 این ماهیچه در مسیر خود به سمت پایین وپس از عبور از جلوی ران، تغییر می‌کند و به شکل یک تاندون در می آید و به تاندون های سه ماهیچه پهن (Vastus) می پیوندد تا با هم تاندون چهار سر را درست در بالای کشکک زانو (پاتلا) شکل دهند.

نام این تاندون در جایی که از مفصل زانو عبور می کند و به توبرکل تیبیا یا برجستگی استخوان درشت نی (استخوان ساق پا) متصل می شود، تغییر کرده و تاندون پاتلا نامیده می شود.

 ماهیچه های چهار سر درون یک کیسه فاشیا یا کامپارتمان فاشیا (محفظه ای از پرده هایی به نام فاشیا) قرار دارند که لایه ای از بافت های همبند فیبری به همراه سرخرگ رانی و عصب رانی است.

 انواع مختلف جراحت های چهار سر ران کدامند؟

 شایعترین جراحت عضلات چهار سر ران کوفتگی یا کبودی ناشی از یک ضربه مستقیم به ناحیه بیرونی ران است که می‌تواند موجب آسیب دیدگی و خونریزی بعضی از رگهای خونی درون ماهیچه شود.

 این آسیب به خاطر تورم ماهیچه های اطراف، موجب ایجاد درد میشود.

از آنجا که ماهیچه راست رانی در نزدیکترین مکان به سطح خارجی ران قرار دارد، ماهیچه ای است که بیشتر از سایرین دچار کوفتگی می شود.

 اگر خونریزی قابل توجهی در ماهیچه وجود داشته باشد، ممکن است سندروم کمپارتمان رخ دهد.

به طوری که فشار درون کمپارتمان یا کیسه ای که عضلات چهار سر را در خود جای داده است بیشتر از فشار خون میشود و در نتیجه جلوی رسیدن خون سرشار از اکسیژن پمپاژ شده از قلب به بافت ماهیچه گرفته میشود.

 عضلات چهار سر ممکن است به خاطر استفاده بیش از حد یا کشیده شدن بیش از حد تحت فشار قرار گیرند.

این کشیدگی ممکن است شامل فیبرهای عضلانی، فیبرهای تاندون یا هر دو باشد.

 کشیدگی های عضلانی بسته به شدت جراحت دسته بندی می شوند.

سه درجه مختلف از کشیدگی های عضلانی وجود دارند:

• کشیدگی های درجه اول شامل کشیدگی فیبرهای عضلانی می شوند اما عضلات پاره نمی شوند.
• در کشیدگی های درجه دو، یک ماهیچه به طور جزئی پاره شده است و میزان آسیب گسترده تر است.
• کشیدگی های درجه ۳ وقتی اتفاق می افتند که یک ماهیچه به طور کامل پاره شده باشد.

Tendinitis به معنای تورم تاندون است. (Itis به معنای تورم است).

بیماری زانوی پرشکاران یا peri-patellar tendinosis مربوط به تخریب مزمن تاندون در جایی است که فیبرهای عضلانی در بالای استخوان کشکک (پاتلا) تبدیل به فیبرهای تاندون می شوند.

 تاندونیت عضلات چهار سر ران تورم تاندون بالای کشکک زانو است.

 تاندونیت کشکک تورم زیر استخوان کشکک در مفصل زانو است.

 بیماری ازگود اشلاتر که با عنوان التهاب زائده استخوانی در برجستگی استخوان تیبیا نیز شناخته می شود، وقتی اتفاق می افتد که در جایی از استخوان که تاندون پاتلا، ماهیچه های چهارسر را به استخوان تیبیا متصل می کند، تورمی ایجاد شود.

 اگرچه این مشکل اغلب در میان نوجوانان مشاهده می شود اما ممکن است برای بزرگسالان نیز اتفاق بیفتد.

 عضلات چهارسر یا تاندون پاتلا ممکن است کاملا پاره شوند که در این صورت فرد نمی تواند به طور کامل زانو را باز کند و آن را راست کند.

 در موارد نادر فاشیایی که اطراف عضلات چهار سر را پوشانده است و آن ها را در بر گرفته است ممکن است پاره شود و این ماهیچه ها ممکن است از آن پارگی دچار فتق شوند.

دلایل و عوامل خطرزا برای جراحت چهار سر ران چه چیزهایی هستند؟

 کبودی ها معمولاً به دلیل وارد شدن یک ضربه مستقیم توسط یک شخص دیگر یا یک جسم به ماهیچه چهار سر ران ایجاد میشوند.

این ضربات موجب آسیب فیبرهای ماهیچه ای و خونریزی های مربوط به آن می شوند.

 اگر حادثه قابل توجهی رخ داده باشد مانند یک جراحت بزرگ ناشی از تصادف یا اگر استخوان فمور شکسته باشد ممکن است میزان خونریزی در حدی باشد که فشار درون کیسه ای که ماهیچه های چهار سر را در خود جا داده است، افزایش پیدا کند.

 سندروم کمپارتمان یک وضعیت اورژانسی برای جراحی است که زمانی اتفاق می افتد که فشار درون کیسه عضلات آنقدر زیاد شود که مانع از رسیدن جریان خون کافی به ماهیچه شود.

 این فشار موجب شود که سلول ها به خاطر فقدان ذخیره اکسیژن بمیرند. همچنین ممکن است منجر به آسیب عضلانی و عصبی طولانی مدت شود.

 کشیدگی های عضلات چهار سر در اثر استفاده بیش از حد و مکرر از این عضلات اتفاق می افتند.

استفاده بیش از حد از این عضلات موجب می‌شود که فیبرهای ماهیچه ای ملتهب شده و گاهی اوقات به طور جزئی پاره شوند.

معمولاً فشار وزنی که بر روی این عضلات وارد می شود بیشتر از حدی هستند که ماهیچه بتواند تحمل کند.

تصور کنید ساق ها و ران ها هنگام برداشتن بار به طور مکرر راست شوند. این موجب می شود که عضله خسته شود و احتمالا آسیب ببیند.

 این مشکل معمولاً در میان ورزشکارانی که تمرینات وزنه برداری انجام می دهند دیده می شود اما ممکن است برای افرادی که کارهای دستی را انجام میدهند که تا حدی نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارد نیز اتفاق بیفتد.

پارگی های جزئی همچنین ممکن است در هنگام دویدن یا لگد زدن نیز اتفاق بیفتند.

Tendinitis التهاب تاندونی است که ماهیچه های چهار سر را به برجستگی استخوان تیبیا متصل می کند.

در اکثر موارد تاندون پاتلا (کشکک) ملتهب شده و باعث ایجاد درد و تورم در ناحیه زیر کشکک زانو میشود.

 این مشکل یک مشکل ناشی از جراحت های مکرر نیز هست به طوری که آسیب تاندون منجر به تورم شدیدی می شود.

 تاندینوسیس پری پاتلار یا زانوی پرشکاران یک جراحت ناشی از استفاده بیش از حد است؛ به طوری که در ناحیه ای که تاندون چهارسر وارد بالا یا پایین استخوان کشکک می شود پارگی های ریزی ایجاد می شود.

 این جراحت غالباً درمیان افرادی رخ می‌دهد که به طور مکرردر ورزش هایی شرکت می کنند که نیاز به پرشهای بلند دارند، مانند والیبال بسکتبال یا دو و میدانی.

 پارگی تاندون

 وقتی اتفاق می‌افتد که هنگام خم شدن زانو، عضله چهار سر شدیدا منقبض شده باشد.

در این شرایط تاندون پاتلا یا عضلات چهار سر به طور کامل پاره می شود.

 پارگی تاندون چهارسر بیشتر در بیمارانی که بیش از چهل سال سن دارند شیوع دارد.

پارگی تاندون پاتلا کمتر اتفاق می‌افتد و معمولاً در میان بیماران جوان‌تر دیده می شود.

این تاندون ممکن است به خاطر یک شرایط زمینه ای یا به خاطر استفاده از بعضی داروهای خاص، مانند موارد زیر، بیشتر در معرض خطر پارگی قرار گیرد.

• بیماری کلیوی
• بیماری متابولیک استخوان مانند پرکاری پاراتیروئید
• روماتوئید آرتریت
• دیابت
• نقرس
• چاقی
• لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE)
• مصرف استروئید آنابولیک
• مصرف آنتی بیوتیک های فلوروکینولون
• سیپروفلوکساسین [Cipro, Cetraxal, ProQuin]، لووفلوکساسین [Levaquin, Quixin, Iquix] و موکسی فلوکساسین [Vigamox, Avelox, Moxeza]

فتق ماهیچه زمانی اتفاق می افتد که فاشیای ماهیچه پاره میشود و قسمتی از ماهیچه چهارسر از ناحیه باز شده بیرون می ریزد و فتق به وجود می آید.

 این مشکل معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فاشیای ماهیچه از قبل مجروح شده باشد و به گونه ای ضعیف شده باشد؛ هر چند که ممکن است دلیل آن مشخص نباشد.

یک ضربه محکم ممکن است دلیل فتق ماهیچه باشد.

 علائم و نشانه های جراحت چهار سر ران

 مانند اکثر جراحت های ارتوپدی، علائم اولیه یک کشیدگی چهار سر ران، یک پارگی جزئی در ماهیچه یا tendinitis/tendinosis، درد و حساسیت است.

همچنین ممکن است تورم ایجاد شود و دامنه حرکتی کاهش پیدا کند و تمام این ها ممکن است منجر به لنگیدن فرد شوند.

 این درد ممکن است از همان شروع شدید باشد یا ممکن است به تدریج زیاد شود و به طور پیشرونده ای با فعالیت کردن دردناک تر شود.

 اگر ماهیچه های چهارسر یا تاندون پاتلا کاملاً پاره شده باشند، بیمار علاوه بر درد داشتن، ممکن است قادر نباشد که به طور کامل زانویش را باز کند زیرا اتصال ماهیچه چهار سر با استخوان از بین رفته است.

 سندروم کمپارتمان با درد شدیدی همراه است و در اغلب موارد معاینه فیزیکی برای آن مناسب نیست.

ممکن است دامنه حرکتی ساق ها و ران ها کاهش پیدا کند و تغییراتی در حس ساق ها و ران ها و پاها ایجاد شود.

 آزمایش تشخیص آسیب چهارسر ران

متخصصان حوزه سلامت برای تشخیص یک جراحت چهارسر ران از چه آزمایش هایی استفاده می کنند؟

 یک فرد ارائه دهنده خدمات حوزه سلامت اغلب با گرفتن سوابق دقیقی از جراحت و انجام یک معاینه فیزیکی، بیشتر جراحت های چهار سر ران را تشخیص می‌دهد.

 کوفتگی، کشیدگی ماهیچه ها، تورم تاندون، پارگی تاندون و فتق ماهیچه اغلب با بررسی شرایط بیمار هنگامی که بر روی تخت دراز کشیده است، تشخیص داده می‌شوند.

عکس برداری

اگر احتمال داده شود که مشکل ممکن است مربوط به یک شکستگی (استخوانی) در استخوان فمور یا پاتلا باشد، تنها استفاده از عکسبرداری ساده با اشعه ایکس می تواند مفید باشد.

Myositis ossificans (یک رشداستخوانی در درون ماهیچه) نیز ممکن است در فیلم های ساده نشان داده شوند.

 در موارد خاص، برای تایید صحت تشخیصی که با بررسی شرایط بیمار داده شده است، از MRIاستفاده می شود.

 فراصوت ممکن است برای تعیین جزئی یا کامل بودن پارگی تاندون مفید باشد.

آزمایش های خون

 اگر احتمال داده شود که آسیب جدی به ماهیچه وارد شده است ممکن است سطح کراتین فسفوکیناز (CPK یاCK) در خون اندازه گیری شود.

CPK از سلولهای ماهیچه آسیب دیده نشت می کند و به خون وارد میشود.

در موارد رابدومیولیز سطح CK به طور قابل توجهی بالا می رود.

کریاتنین (Creatinine) یک نوع آزمایش خون است که در آن عملکرد کلیه آزمایش می شود.

بیمارانی که آسیب ماهیچه ای زیاد و رابدومیولیز دارند ممکن است دچار نارسایی کلیه شوند.

 رویه ها

 اگر احتمال سندروم کمپارتمان داده شود می‌توان فشار درون کمپارتمان را با قرار دادن یک پروب در کمپارتمان ماهیچه ای (حجره ها) اندازه گیری کرد و مستقیما فشار درون آن را اندازه گرفت.

 درمان آسیب چهارسر ران

چه درمان هایی برای یک جراحت چهارسر ران وجود دارد؟

 اکثر جراحت های چهار سر ران با RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی و بالا گرفتن) درمان می‌شوند.

 سندروم کمپارتمان عارضه ای است که فورا نیاز به جراحی دارد. در بسیاری از موارد پارگی تاندون نیز نیاز به جراحی خواهد داشت.

 بسته به شدت درد و میزان توانایی فرد در تحمل وزن بر روی اندام آسیب دیده، ممکن است نیاز باشد که از عصاها و دیگر وسایل کمکی برای راه رفتن استفاده شود.

 بعد از یک استراحت کوتاه مدت اکثر افراد می توانند دوباره تا جایی که درد اجازه می دهد، عملکرد های نرمال خود را داشته باشند.

 اما برای ورزشکاران یا برای کسانی که در خانه یا محل کارشان نیاز به بلند کردن اجسام دارند یا مکررا خم می شوند یا چمباتمه (اسکات) میزنند، ممکن است برای بازیابی دامنه حرکتی و قدرت اندام آسیب دیده نیاز به فیزیوتراپی باشد.

 داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (Motrin وAvil) ممکن است مفید باشند.

اگرچه این داروها به صورت بدون نسخه نیز قابل خریداری هستند اما مهم است که اطمینان حاصل شود که مصرف آنها برای هر فرد بی خطر است.

 این داروها ممکن است برای بیماران مبتلا به زخم معده، افراد مبتلا به اختلالات خونریزی، بیماران کلیوی و بیمارانی که داروهای رقیق کننده خون را مصرف می کنند مناسب نباشند.

 ارائه دهندگان خدمات سلامت و داروسازان می‌توانند در رابطه با بی خطر بودن داروهای بدون نسخه توصیه هایی را ارائه دهند.

درمان های خانگی برای یک جراحت چهار سر ران

 اکثر جراحت های چهار سر ران را می توان در ابتدا با استراحت، گذاشتن یخ، فشرده سازی و بالا گرفتن اندام آسیب دیده در خانه درمان کرد.

 ممکن است از ایبوپروفن برای کاهش تورم و کنترل درد استفاده شود.

اگر درد بدتر شود یا لنگیدن بیش از چند ساعت ادامه پیدا کند، برای انجام یک بررسی به خدمات پزشکی مراجعه کنید.

جهت دریافت مشاوره درمان جراحت چهارسر ران با کلینک فیزیوتراپی دایان تماس بگیرید.

 اگر بیمار نتواند زانوی خود را باز یا صاف کند (احتمال پارگی تاندون) یا اگردرد شدید باشد، تورم وجود داشته باشد و اندام تحتانی بی حس شده باشند (احتمال سندروم کمپارتمان) باید به فوریت های پزشکی مراجعه کرد.

 همچنین در صورتی که حادثه خاصی مانند تصادف با اتومبیل، زمین خوردن جدی یا جراحت دیگری اتفاق افتاده باشد بهتر است، اورژانس را خبر کرد.

 مخصوصا در مورد بیمارانی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند و بیشتر در معرض خطر خونریزی قرار دارند، توجه به این موضوع اهمیت زیادی دارد.

 مدت زمان ریکاوری برای یک جراحت چهار سر ران چقدر است؟

 زمان ریکاوری برای یک جراحت چهار سر ران به جراحت بستگی دارد و ممکن است از چند روز برای یک کوفتگی تا چند ماه برای یک تاندون پاره شده طول بکشد.

پیش‌بینی روند بیماری برای یک جراحت چهار سر ران چگونه است؟

 هدف از درمان تمام جراحت‌های چهار سر ران این است که بیمار بتواند به سطح فعالیت خود قبل از آسیب دیدگی بازگردد.

در اکثر موارد بسته به شرایط زمینه ای و شدت جراحت، این هدف قابل دستیابی است.

 عوارض جانبی جراحت چهارسر ران

عوارض جانبی یک جراحت چهار سر ران چه مواردی هستند؟

 زمانی که ماهیچه بزرگی مانند چهار سر ران مجروح شود، ممکن است بدن به عنوان بخشی از روند ترمیم کلسیم بیشتری را مصرف کند.

 این مشکل که myositis ossificans (رشد استخوانی در ماهیچه) نامیده می شود می تواند موجب درد و کاهش دامنه حرکتی در اندام آسیب دیده شود.

 درمان اولیه شامل استراحت، گذاشتن یخ و استفاده از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (مترین و ادویل) است.

 فیزیوتراپی ممکن است برای افزایش دامنه حرکتی در نظر گرفته شود.

بعد از چندین ماه اگر این درمان ها کارساز نبودند ممکن است نیاز به جراحی باشد تا استخوان اضافه برداشته شود.

احتمال دارد که سندروم کمپارتمان به عنوان یک عارضه جانبی از حادثه ای که برای ناحیه خارجی کمپارتمان ران و در جایی که گروه عضلانی چهار سر در آن قرار دارند اتفاق افتاده است ایجاد شود.

 در اکثر موارد، دلیل اصلی، جراحت های ناشی از ضربه یا یک شکستگی در استخوان فمور هستند.

سندروم کمپارتمان یک فوریت جراحی است و کامپارتمان باید باز شود تا فشار درون آن آزاد شده و از آسیب دائمی عصب و ماهیچه ها جلوگیری شود.

 آیا میتوان از جراحت ماهیچه های چهار سر ران جلوگیری کرد؟

 جراحت های چهار سر ران ممکن است رخ دهند و نمی‌توان به طور کامل از آنها جلوگیری کرد.

برای مثال یک ضربه مستقیم و ناگهانی به چهار سر ران که منجر به کوفتگی می شود ممکن است در هر لحظه در طول یک فعالیت ورزشی اتفاق بیفتد.

 جراحت هایی که در اثر استفاده بیش از حد از بعضی از قسمتهای بدن ایجاد می شود، ممکن است قابل پیشگیری باشند؛ به خصوص اگر دلیل این باشد که بیمار علائم هشدار دهنده خفیف را نادیده می گیرد و به فعالیت های تکراری که موجب آسیب بیشتری می شوند ادامه میدهد.

اغلب می توان با کشیدن کافی عضلات چهار سر قبل از فعالیت های سنگین، از کشیدگی های عضلانی جلوگیری کرد. باید قبل از ورزش کردن حرکات کششی را انجام داد و بدن را گرم کرد.

 افرادی که باید در محل کار و در خانه فعالیت های فیزیکی زیادی انجام دهند نیز باید قبل از شروع این فعالیت ها چند دقیقه‌ای را صرف گرم کردن بدن خود کنند.

 به طور مشابه برای جلوگیری از کشیدگی های ماهیچه ای، تاندونیت و حتی پارگی‌تاندون، بعد از انجام یک فعالیت سنگین ممکن است نیاز باشد که ماهیچه سرد شود، کشیده شود و آرام شود.

 علائم جراحت چهار سر ران

 لنگیدن

لنگیدن به هر نوع مشکلی که هنگام راه رفتن ایجاد می شود اشاره دارد.

لنگیدن ممکن است شکلی از راه رفتن در نظر گرفته شود که در آن از یکی از پاها بیشتر از دیگری استفاده می شود و علت آن در بیشتر موارد آسیب یا بیماری در ساق ها و رانها و پا است.

عامل تمام ساختارهایی مانند عضلات استخوان ها مفاصل رگ های خونی و اعصابی است که اندام های تحتانی را تشکیل داده اند

 لنگیدن می‌تواند در نتیجه یک بیماری حاد (که تازه شروع شده است) یا مزمن (طولانی مدت) باشد.

جراحت‌هایی مانند شکستگی های استخوانی، کشیدگی ها و پیچ خوردگی ها دلایل شایع لنگیدن هستند.

جهت دریافت مشاوره درمان جراحت چهارسر ران با کلینک فیزیوتراپی دایان تماس بگیرید.