تفاوت بین استرین و اسپرین

اسپرین و استرین هر دو اشاره به آسیب بافت های نرم بدن از جمله رباط ها، تاندون ها و ماهیچه ها دارند. آنها جراحت های شایعی هستند که علائم مشترکی دارند.

استرین ها و اسپرین ها در بعضی علائم با هم مشترک هستند اما قسمت های متفاوتی از بدن را درگیر می‌کنند. هر دو آسیب اغلب با درمانهای خانگی بهبود می یابند.

یک اسپرین کشیدگی بیش از حد، پارگی یا پیچش رباط است. رباط یک نوار محکم از بافت فیبری است که استخوانها را به یک غضروف یا استخوان دیگر متصل می کند.

رباط ها معمولاً در اطراف مفاصل قرار دارند. نواحی که معمولاً دچار اسپرین می شوند، مچ دست، مچ پا، انگشت شست و زانوها هستند.

استرین کشیدگی بیش از حد، پارگی یا پیچش تاندون یا ماهیچه است. تاندون نوار محکمی از بافت های فیبری است که ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کند.

نواحی که معمولاً دچار استرین می‌شوند پاها، زانوها، ساق ها و ران ها و کمر هستند.

تفاوت بین علائم استرین و اسپرین

اسپرین معمولاً به صورت ناگهانی در اطراف یک مفصل رخ می دهد، علائم ممکن است بسته به تعداد بافت های فیبری آسیب دیده خفیف یا شدید باشند.

علائم استرین عبارتند از:

درد
تورم
کبودی
محدودیت حرکتی در مفصل
ناتوانی در قرار دادن وزن بر روی مفصل یا استفاده عادی از آن
حس جهیدن چیزی در ناحیه آسیب دیده در زمان وقوع جراحت

استرین نیز ممکن است ناگهانی رخ دهد اما امکان ایجاد آن به مرور زمان نیز وجود دارد.

علائم استرین عبارتند از:

درد یا حساسیت
تورم
کبودی
اسپاسم یا گرفتگی عضلانی
ضعف ماهیچه ای
محدودیت حرکتی در ناحیه آسیب دیده

دلایل اسپرین

شایع ترین دلایل اسپرین ها، زمین خوردن، پیچ خوردگی یا آسیب دیدن مفصل در یک حادثه است.

این نوع جراحت ها می توانند موجب عدم توانایی مفصل در حرکت در دامنه حرکتی نرمال خود و در نتیجه پارگی یا کشیدگی رباط شوند.

موارد زیر از جمله موقعیت هایی هستند که خطر بروز اسپرین را افزایش میدهند:

راه رفتن یا دویدن بر روی سطوح ناهموار
پیچیدن یا چرخیدن ناگهانی
زمین خوردن و فرود آمدن بر روی مچ دست
بازی کردن ورزشهای راکتی
جراحت های ناشی از ورزش های پر برخورد

دلایل استرین

استرین ها ممکن است به صورت ناگهانی (حاد) یا به آرامی و به مرور زمان (مزمن) ایجاد شوند.

دلایل استرین های حاد عبارتند از:

بلند کردن یک جسم سنگین
دویدن، پریدن یا پرتاب کردن
سر خوردن یا زمین خوردن
ورزش ها یا فعالیت هایی که شامل حرکات تکراری هستند، مانند تنیس یا دو
نشستن یا ایستادن طولانی در حالت غیر عادی نیز می تواند موجب استرین های مزمن شود

درمان استرین ها و اسپرین ها

لازم است برای کاهش تورم و تسکین فشار وارد بر ناحیه آسیب دیده، استراتژی چهارگانه RICE را برای هر دو مورد استرین و اسپرین به کار بگیرید.

RICE مخفف استراحت، یخ، فشرده سازی و بالا گرفتن است.

استراحت

هر گونه ورزش یا فعالیت بدنی که موجب قرار دادن وزن بر روی اندام آسیب دیده می شود را متوقف کنید.

یخ

هر دو یا سه ساعت برای کمتر از ۲۰ دقیقه، بر روی اندام آسیب دیده یخ بگذارید. در صورت نداشتن بسته های یخ می توانید از بسته های سبزیجات یخ زده استفاده کنید.

فشرده سازی

برای کمک به کاهش تورم، شخص باید ناحیه آسیب دیده را با یک بانداژ یا باند ورزشی بپوشاند. اگر آن ناحیه بی حس شد یا درد افزایش پیدا کرد، باند را شل کنید.

بالا نگه داشتن

در صورت امکان ناحیه آسیب دیده را بالاتر از سطح سینه نگه دارید.

داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن و ایبوپروفن نیز به کاهش درد و تورم کمک می کنند.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر پس از بروز یک استرین یا اسپرین فرد دچار هر یک از موارد زیر شد باید به پزشک مراجعه کند:

درد و تورمی که به مرور زمان بدتر شود
درد و تورمی که با درمان های خانگی بهبود پیدا نکند
تب و لرز
مشکل راه رفتن یا ایستادن به دلیل درد
محدودیت در حرکت و انعطاف پذیری مفصل یا ناحیه آسیب دیده
بی حسی یا مور مور شدن ناحیه آسیب دیده
ایجاد تغییر شکل (دفورمیتی) یا علائم ناپایداری مفصل یا دست و پا

پیشگیری از استرین ها و اسپرین ها

افراد می‌توانند با انجام موارد زیر از اسپرین یا استرین پیشگیری کنند.

تقویت ماهیچه های اطراف مفاصل

انجام منظم تمرینات آمادگی جسمانی و پایداری به ایجاد یک چارچوب اسکلتی قوی و پیشگیری از جراحت ها کمک می کند.

قبل از تمرین کردن خود را گرم کنید

گرم کردن ماهیچه ها دامنه حرکتی را افزایش داده و به پیشگیری از تروما و پارگی بافت های همبند کمک می کند.

کفش های مناسب بپوشید

کفش های مناسب با فراهم کردن حمایت کافی می‌توانند از مفاصل زانو و مچ پا محافظت کنند.

حواس تان به اطراف باشد

آگاه بودن از سطوح لغزنده، ناهموار یا موانع خطرآفرین می تواند به جلوگیری از جراحات کمک کند.

در کارتان وقفه بیندازید

نشستن یا ایستادن طولانی در یک حالت یا انجام کارهای تکراری باعث وارد شدن فشار بیش از حد بر عضلات می شود.

افراد می توانند برای از بین بردن تنش در ماهیچه ها مکرراً در کار خود وقفه بیندازند و بدنشان را کشش دهند.

تمام اسپرین ها یا استرین ها قابل پیشگیری نیستند اما افراد با مراقبت های مناسب پس از جراحت می‌توانند از آسیب دائمی یا عوارض جانبی پیشگیری کنند.

دورنما

استرین ها و اسپرین های خفیف تا متوسط باید بین دو روز تا یک هفته ترمیم شوند.

پس از بهبودی، برای پیشگیری از جراحت لازم است اطمینان حاصل شود که ناحیه آسیب دیده از حمایت کافی برخوردار است.

اسپرین ها و استرین های شدید احتمالا برای ترمیم به زمان بیشتری نیاز خواهند داشت. در بعضی موارد ممکن است مراجعه به یک فیزیوتراپیست جهت بازیابی دامنه حرکتی مفید باشد.